Jobi 32

1 Atëherë këta tre njerëz nuk iu përgjigjën më Jobit, sepse ai e ndjente veten të drejtë.

Тада престаше она три човека одговарати Јову, јер се чињаше да је праведан.

2 Por zemërimi i Elihut, birit të Barakelit, Buzitit, nga fisi i Ramit, u ndez kundër Jobit; zemërimi i tij u ndez, sepse ai e quante veten e tij të drejtë më tepër se Perëndia.

А Елијуј, син Варахилов од Вуза, рода Рамовог, разгневи се на Јова што се сам грађаше праведнији од Бога;

3 Zemërimi i tij u ndez edhe kundër tre miqve të tij, sepse nuk kishin gjetur përgjigjen e drejtë, megjithëse e dënonin Jobin.

И на три пријатеља његова разгневи се што не нађоше одговора и опет осуђиваху Јова.

4 Elihu kishte pritur për t’i folur Jobit, sepse ata ishin më të moshuar se ai.

Јер Елијуј чекаше докле они говораху с Јовом, јер беху старији од њега.

5 Por kur Elihu u bind që në gojën e këtyre tre njerëzve nuk kishte më përgjigje, ai u zemërua.

Па кад виде Елијуј да нема одговора у устима она три човека, распали се гнев његов.

6 Kështu Elihu, bir i Barakelit, Buzitit, mori fjalën dhe tha: “Unë jam akoma i ri me moshë dhe ju jeni pleq; prandaj ngurrova dhe pata frikë t’ju parashtroj mendimin tim.

И проговори Елијуј син Варахилов од Вуза, и рече: Ја сам најмлађи, а ви сте старци, зато се бојах и не смех вам казати шта мислим.

7 Thoja: “Do të flasë mosha dhe numri i madh i viteve do t’u mësojë diturinë”.

Мишљах: нека говори старост, и многе године нека објаве мудрост.

8 Por te njeriu ka një frymë, dhe është fryma i të Plotfuqishmit që i jep zgjuarsinë.

Али је дух у људима, и Дух Свемогућег уразумљује их.

9 Nuk janë detyrimisht të mëdhenjtë që kanë diturinë ose pleqtë që kuptojnë drejtësinë.

Велики нису свагда мудри, и старци не знају свагда шта је право.

10 Prandaj them: Dëgjomëni, do të shtroj edhe unë mendimin tim.

Зато велим: послушај ме да кажем и ја како мислим.

11 Ja, prita fjalimet tuaja, dëgjova argumentat tuaja, ndërsa kërkonit të thonit diçka.

Ето, чекао сам да ви изговорите, слушао сам разлоге ваше докле извиђасте беседу.

12 Ju kam ndjekur me vëmendje, dhe ja, asnjëri prej jush nuk e bindi Jobin ose nuk iu përgjigj fjalëve të tij.

Пазио сам, али гле, ни један од вас не сапре Јова, не одговори на његове речи.

13 Mos thoni, pra: “Kemi gjetur diturinë; vetëm Perëndia mund ta mundë plotësisht, por jo njeriu!”.

Може бити да ћете рећи: Нађосмо мудрост, Бог ће га оборити, не човек.

14 Ai nuk i ka drejtuar fjalimet e tij kundër meje, prandaj nuk do t’i përgjigjem me fjalët tuaja.

Није на ме управио беседе, ни ја му нећу одговарати вашим речима.

15 Janë hutuar, nuk përgjigjen më, nuk gjejnë fjalë.

Смели су се, не одговарају више, нестало им је речи.

16 Duhet të pres akoma, sepse nuk flasin më, rrinë aty pa dhënë asnjë përgjigje.

Чекао сам, али не говоре, стадоше, и више не одговарају.

17 Do të paraqes edhe unë pjesën time, do të shtroj edhe unë mendimin tim.

Одговорићу и ја за се, казаћу и ја како мислим.

18 Sepse kam plot fjalë dhe fryma përbrenda më detyron.

Јер сам пун речи, тесно је духу у мени.

19 Ja, gjiri im është si vera që nuk ka një shfrim, si shakujt e rinj, gati për të plasur.

Гле, трбух је мој као вино без одушке, и распукао би се као нов мех.

20 Do të flas, pra, për të pasur një lehtësim të vogël, do të hap buzët dhe do të përgjigjem.

Говорићу да одахнем, отворићу усне своје, и одговорићу.

21 Tani më lejoni të flas pa treguar anësi me asnjë dhe pa i bërë lajka kurrkujt;

Нећу гледати ко је ко, и човеку ћу говорити без ласкања.

22 sepse unë nuk di të bëj lajka, përndryshe Krijuesi im do të më hiqte shpejt nga mesi”.

Јер не умем ласкати; одмах би ме узео Творац мој.