Jobi 32

1 Atëherë këta tre njerëz nuk iu përgjigjën më Jobit, sepse ai e ndjente veten të drejtë.

Tada prestaše ona tri èovjeka odgovarati Jovu, jer se èinjaše da je pravedan.

2 Por zemërimi i Elihut, birit të Barakelit, Buzitit, nga fisi i Ramit, u ndez kundër Jobit; zemërimi i tij u ndez, sepse ai e quante veten e tij të drejtë më tepër se Perëndia.

A Elijuj sin Varahilov od Vuza, roda Ramova, razgnjevi se na Jova što se sam graðaše pravedniji od Boga;

3 Zemërimi i tij u ndez edhe kundër tre miqve të tij, sepse nuk kishin gjetur përgjigjen e drejtë, megjithëse e dënonin Jobin.

I na tri prijatelja njegova razgnjevi se što ne naðoše odgovora i opet osuðivahu Jova.

4 Elihu kishte pritur për t’i folur Jobit, sepse ata ishin më të moshuar se ai.

Jer Elijuj èekaše dokle oni govorahu s Jovom, jer bijahu stariji od njega.

5 Por kur Elihu u bind që në gojën e këtyre tre njerëzve nuk kishte më përgjigje, ai u zemërua.

Pa kad vidje Elijuj da nema odgovora u ustima ona tri èovjeka, raspali se gnjev njegov.

6 Kështu Elihu, bir i Barakelit, Buzitit, mori fjalën dhe tha: “Unë jam akoma i ri me moshë dhe ju jeni pleq; prandaj ngurrova dhe pata frikë t’ju parashtroj mendimin tim.

I progovori Elijuj sin Varahilov od Vuza, i reèe: ja sam najmlaði, a vi ste starci, zato se bojah i ne smijah vam kazati što mislim.

7 Thoja: “Do të flasë mosha dhe numri i madh i viteve do t’u mësojë diturinë”.

Mišljah: neka govori starost, i mnoge godine neka objave mudrost.

8 Por te njeriu ka një frymë, dhe është fryma i të Plotfuqishmit që i jep zgjuarsinë.

Ali je duh u ljudima, i duh svemoguæega urazumljuje ih.

9 Nuk janë detyrimisht të mëdhenjtë që kanë diturinë ose pleqtë që kuptojnë drejtësinë.

Veliki nijesu svagda mudri, i starci ne znaju svagda šta je pravo.

10 Prandaj them: Dëgjomëni, do të shtroj edhe unë mendimin tim.

Zato velim: poslušaj me da kažem i ja kako mislim.

11 Ja, prita fjalimet tuaja, dëgjova argumentat tuaja, ndërsa kërkonit të thonit diçka.

Eto, èekao sam da vi izgovorite, slušao sam razloge vaše dokle izviðaste besjedu.

12 Ju kam ndjekur me vëmendje, dhe ja, asnjëri prej jush nuk e bindi Jobin ose nuk iu përgjigj fjalëve të tij.

Pazio sam, ali gle, nijedan od vas ne sapre Jova, ne odgovori na njegove rijeèi.

13 Mos thoni, pra: “Kemi gjetur diturinë; vetëm Perëndia mund ta mundë plotësisht, por jo njeriu!”.

Može biti da æete reæi: naðosmo mudrost, Bog æe ga oboriti, ne èovjek.

14 Ai nuk i ka drejtuar fjalimet e tij kundër meje, prandaj nuk do t’i përgjigjem me fjalët tuaja.

Nije na me upravio besjede, ni ja mu neæu odgovarati vašim rijeèima.

15 Janë hutuar, nuk përgjigjen më, nuk gjejnë fjalë.

Smeli su se, ne odgovaraju više, nestalo im je rijeèi.

16 Duhet të pres akoma, sepse nuk flasin më, rrinë aty pa dhënë asnjë përgjigje.

Èekao sam, ali ne govore, stadoše, i više ne odgovaraju.

17 Do të paraqes edhe unë pjesën time, do të shtroj edhe unë mendimin tim.

Odgovoriæu i ja za se, kazaæu i ja kako mislim.

18 Sepse kam plot fjalë dhe fryma përbrenda më detyron.

Jer sam pun rijeèi, tijesno je duhu u meni.

19 Ja, gjiri im është si vera që nuk ka një shfrim, si shakujt e rinj, gati për të plasur.

Gle, trbuh je moj kao vino bez oduške, i raspukao bi se kao nov mijeh.

20 Do të flas, pra, për të pasur një lehtësim të vogël, do të hap buzët dhe do të përgjigjem.

Govoriæu da odahnem, otvoriæu usne svoje, i odgovoriæu.

21 Tani më lejoni të flas pa treguar anësi me asnjë dhe pa i bërë lajka kurrkujt;

Neæu gledati ko je ko, i èovjeku æu govoriti bez laskanja.

22 sepse unë nuk di të bëj lajka, përndryshe Krijuesi im do të më hiqte shpejt nga mesi”.

Jer ne umijem laskati; odmah bi me uzeo tvorac moj.