Jobi 32

1 Atëherë këta tre njerëz nuk iu përgjigjën më Jobit, sepse ai e ndjente veten të drejtë.

Dei tri mennerne svara ikkje Job meir, av di han heldt seg sjølv for rettferdig.

2 Por zemërimi i Elihut, birit të Barakelit, Buzitit, nga fisi i Ramit, u ndez kundër Jobit; zemërimi i tij u ndez, sepse ai e quante veten e tij të drejtë më tepër se Perëndia.

Men då loga harmen upp hjå Elihu, son åt Barak’el, buziten, av Rams-ætti. Han vart harm på Job, av di han heldt seg sjølv rettferdigare enn Gud.

3 Zemërimi i tij u ndez edhe kundër tre miqve të tij, sepse nuk kishin gjetur përgjigjen e drejtë, megjithëse e dënonin Jobin.

Han harmast og på dei tri venerne, av di dei ikkje kunde finna noko svar, og endå dømde Job skuldig.

4 Elihu kishte pritur për t’i folur Jobit, sepse ata ishin më të moshuar se ai.

For Elihu hadde venta med å tala til Job, av di dei andre var eldre enn han;

5 Por kur Elihu u bind që në gojën e këtyre tre njerëzve nuk kishte më përgjigje, ai u zemërua.

men då Elihu såg at dei tri mennerne ikkje hadde noko å svara, vart han brennande harm.

6 Kështu Elihu, bir i Barakelit, Buzitit, mori fjalën dhe tha: “Unë jam akoma i ri me moshë dhe ju jeni pleq; prandaj ngurrova dhe pata frikë t’ju parashtroj mendimin tim.

Og Elihu, son åt Barak’el, buziten, tok til ords og sagde: «Ung er eg etter år å rekna; de derimot er gamle menn. Difor eg blygdest og var rædd å segja til dykk det eg veit.

7 Thoja: “Do të flasë mosha dhe numri i madh i viteve do t’u mësojë diturinë”.

Eg tenkte: «Åri tala lyt og alderen forkynna visdom.»

8 Por te njeriu ka një frymë, dhe është fryma i të Plotfuqishmit që i jep zgjuarsinë.

Nei, ånd lyt til hjå menneski; og Allvalds ande gjev deim vit.

9 Nuk janë detyrimisht të mëdhenjtë që kanë diturinë ose pleqtë që kuptojnë drejtësinë.

Dei gamle er’kje alltid vise, kvithærde veit’kje stødt det rette.

10 Prandaj them: Dëgjomëni, do të shtroj edhe unë mendimin tim.

Difor eg segjer: Høyr på meg; eg vil og segja det eg veit.

11 Ja, prita fjalimet tuaja, dëgjova argumentat tuaja, ndërsa kërkonit të thonit diçka.

Eg venta hev på dykkar ord og lydde vel på dykkar lærdom, alt med de leita etter ord.

12 Ju kam ndjekur me vëmendje, dhe ja, asnjëri prej jush nuk e bindi Jobin ose nuk iu përgjigj fjalëve të tij.

Og eg gav nøgje agt på dykk, men ingen sagde Job imot, ingen av dykk gav honom svar.

13 Mos thoni, pra: “Kemi gjetur diturinë; vetëm Perëndia mund ta mundë plotësisht, por jo njeriu!”.

Seg ikkje: «Visdom der me fann; Gud slå han ned, folk kann det ikkje.»

14 Ai nuk i ka drejtuar fjalimet e tij kundër meje, prandaj nuk do t’i përgjigjem me fjalët tuaja.

Han hev’kje tala imot meg, og ei med dykkar ord eg svarar.

15 Janë hutuar, nuk përgjigjen më, nuk gjejnë fjalë.

Dei er forstøkte, svarar ikkje, dei vantar ord å føra fram.

16 Duhet të pres akoma, sepse nuk flasin më, rrinë aty pa dhënë asnjë përgjigje.

Treng eg vel venta når dei tegjer og stend der reint forutan svar?

17 Do të paraqes edhe unë pjesën time, do të shtroj edhe unë mendimin tim.

Eg vil og svara, eg for meg, eg vil og segja det eg veit.

18 Sepse kam plot fjalë dhe fryma përbrenda më detyron.

For eg er full av ord til svars; i bringa sprengjer åndi på.

19 Ja, gjiri im është si vera që nuk ka një shfrim, si shakujt e rinj, gati për të plasur.

Mitt indre er som innstengd vin, lik nye vinhit vil det sprengjast.

20 Do të flas, pra, për të pasur një lehtësim të vogël, do të hap buzët dhe do të përgjigjem.

Eg tala vil so eg fær luft, vil opna lipporne og svara.

21 Tani më lejoni të flas pa treguar anësi me asnjë dhe pa i bërë lajka kurrkujt;

Eg ikkje tek parti for nokon og smeikjer ei for nokor mann;

22 sepse unë nuk di të bëj lajka, përndryshe Krijuesi im do të më hiqte shpejt nga mesi”.

å smeikja kann eg ikkje med; min skapar elles burt meg reiv.