Jobi 32

1 Atëherë këta tre njerëz nuk iu përgjigjën më Jobit, sepse ai e ndjente veten të drejtë.

De tre menn svarte ikke Job mere, fordi han var rettferdig i sine egne øine.

2 Por zemërimi i Elihut, birit të Barakelit, Buzitit, nga fisi i Ramit, u ndez kundër Jobit; zemërimi i tij u ndez, sepse ai e quante veten e tij të drejtë më tepër se Perëndia.

Da optendtes Elihus vrede - han stammet fra Bus og var sønn av Barak'el, av Rams ætt. Mot Job optendtes hans vrede, fordi han holdt sig selv for å være rettferdig for Gud,

3 Zemërimi i tij u ndez edhe kundër tre miqve të tij, sepse nuk kishin gjetur përgjigjen e drejtë, megjithëse e dënonin Jobin.

og mot hans tre venner optendtes hans vrede, fordi de ikke fant noget svar og allikevel dømte Job skyldig.

4 Elihu kishte pritur për t’i folur Jobit, sepse ata ishin më të moshuar se ai.

Elihu hadde ventet med å tale til Job, fordi de andre var eldre av år enn han.

5 Por kur Elihu u bind që në gojën e këtyre tre njerëzve nuk kishte më përgjigje, ai u zemërua.

Da nu Elihu så at det ikke var noget svar i de tre menns munn, da optendtes hans vrede.

6 Kështu Elihu, bir i Barakelit, Buzitit, mori fjalën dhe tha: “Unë jam akoma i ri me moshë dhe ju jeni pleq; prandaj ngurrova dhe pata frikë t’ju parashtroj mendimin tim.

Så tok da Elihu, sønn av Barak'el, busitten, til orde og sa: Jeg er ung av år, og I er gråhårede; derfor holdt jeg mig tilbake og torde ikke uttale for eder hvad jeg vet.

7 Thoja: “Do të flasë mosha dhe numri i madh i viteve do t’u mësojë diturinë”.

Jeg tenkte: La alderen tale og de mange år forkynne visdom!

8 Por te njeriu ka një frymë, dhe është fryma i të Plotfuqishmit që i jep zgjuarsinë.

Dog, det er menneskets ånd og den Allmektiges åndepust som gjør forstandig.

9 Nuk janë detyrimisht të mëdhenjtë që kanë diturinë ose pleqtë që kuptojnë drejtësinë.

De gamle er ikke alltid vise, ikke alltid forstår oldinger hvad rett er.

10 Prandaj them: Dëgjomëni, do të shtroj edhe unë mendimin tim.

Derfor sier jeg: Hør nu på mig! Også jeg vil uttale hvad jeg vet.

11 Ja, prita fjalimet tuaja, dëgjova argumentat tuaja, ndërsa kërkonit të thonit diçka.

Jeg ventet på eders ord, jeg lyttet efter forstandig tale fra eder, mens I grundet på hvad I skulde si.

12 Ju kam ndjekur me vëmendje, dhe ja, asnjëri prej jush nuk e bindi Jobin ose nuk iu përgjigj fjalëve të tij.

Jeg gav akt på eder; men det var ingen av eder som gjendrev Job, ingen som svarte på hans ord.

13 Mos thoni, pra: “Kemi gjetur diturinë; vetëm Perëndia mund ta mundë plotësisht, por jo njeriu!”.

Si ikke: Vi har funnet visdom hos ham; bare Gud kan få bukt med ham, ikke noget menneske!

14 Ai nuk i ka drejtuar fjalimet e tij kundër meje, prandaj nuk do t’i përgjigjem me fjalët tuaja.

Han har jo ikke rettet sin tale mot mig, og med eders ord vil jeg ikke svare ham.

15 Janë hutuar, nuk përgjigjen më, nuk gjejnë fjalë.

De er forferdet og svarer ikke mere; ordene er blitt borte for dem.

16 Duhet të pres akoma, sepse nuk flasin më, rrinë aty pa dhënë asnjë përgjigje.

Skal jeg vente, fordi de ikke taler, fordi de står der og ikke svarer mere?

17 Do të paraqes edhe unë pjesën time, do të shtroj edhe unë mendimin tim.

Også jeg vil nu svare for min del; også jeg vil uttale hvad jeg vet.

18 Sepse kam plot fjalë dhe fryma përbrenda më detyron.

For jeg er full av ord; ånden i mitt indre driver mig.

19 Ja, gjiri im është si vera që nuk ka një shfrim, si shakujt e rinj, gati për të plasur.

Mitt indre er som innestengt vin; som nyfylte skinnsekker vil det revne.

20 Do të flas, pra, për të pasur një lehtësim të vogël, do të hap buzët dhe do të përgjigjem.

Jeg vil tale, så jeg kan få luft; jeg vil åpne mine leber og svare.

21 Tani më lejoni të flas pa treguar anësi me asnjë dhe pa i bërë lajka kurrkujt;

Jeg vil ikke ta parti for nogen, og jeg vil ikke smigre for noget menneske;

22 sepse unë nuk di të bëj lajka, përndryshe Krijuesi im do të më hiqte shpejt nga mesi”.

for jeg forstår ikke å smigre; ellers kunde min skaper lett rykke mig bort.