Jobi 32

1 Atëherë këta tre njerëz nuk iu përgjigjën më Jobit, sepse ai e ndjente veten të drejtë.

Omiserunt autem tres viri isti respondere Iob, eo quod iustus sibi videretur.

2 Por zemërimi i Elihut, birit të Barakelit, Buzitit, nga fisi i Ramit, u ndez kundër Jobit; zemërimi i tij u ndez, sepse ai e quante veten e tij të drejtë më tepër se Perëndia.

Et iratus, indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites, de cognatione Ram: iratus est autem adversum Iob, eo quod iustum se esse diceret coram Deo.

3 Zemërimi i tij u ndez edhe kundër tre miqve të tij, sepse nuk kishin gjetur përgjigjen e drejtë, megjithëse e dënonin Jobin.

Porro adversum amicos eius indignatus est, eo quod non invenissent responsionem rationabilem, sed tantummodo condemnassent Iob.

4 Elihu kishte pritur për t’i folur Jobit, sepse ata ishin më të moshuar se ai.

Igitur Eliu expectavit Iob loquentem: eo quod seniores essent qui loquebantur.

5 Por kur Elihu u bind që në gojën e këtyre tre njerëzve nuk kishte më përgjigje, ai u zemërua.

Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer.

6 Kështu Elihu, bir i Barakelit, Buzitit, mori fjalën dhe tha: “Unë jam akoma i ri me moshë dhe ju jeni pleq; prandaj ngurrova dhe pata frikë t’ju parashtroj mendimin tim.

Respondensque Eliu filius Barachel Buzites, dixit: Iunior sum tempore, vos autem antiquiores, idcirco demisso capite, veritus sum vobis indicare meam sententiam.

7 Thoja: “Do të flasë mosha dhe numri i madh i viteve do t’u mësojë diturinë”.

Sperabam enim quod ætas prolixior loqueretur, et annorum multitudo doceret sapientiam.

8 Por te njeriu ka një frymë, dhe është fryma i të Plotfuqishmit që i jep zgjuarsinë.

Sed, ut video, spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam.

9 Nuk janë detyrimisht të mëdhenjtë që kanë diturinë ose pleqtë që kuptojnë drejtësinë.

Non sunt longævi sapientes, nec senes intelligunt iudicium.

10 Prandaj them: Dëgjomëni, do të shtroj edhe unë mendimin tim.

Ideo dicam: Audite me, ostendam vobis etiam ego meam sapientiam.

11 Ja, prita fjalimet tuaja, dëgjova argumentat tuaja, ndërsa kërkonit të thonit diçka.

Expectavi enim sermones vestros, audivi prudentiam vestram, donec disceptaremini sermonibus:

12 Ju kam ndjekur me vëmendje, dhe ja, asnjëri prej jush nuk e bindi Jobin ose nuk iu përgjigj fjalëve të tij.

Et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam: sed, ut video, non est qui possit arguere Iob, et respondere ex vobis sermonibus eius.

13 Mos thoni, pra: “Kemi gjetur diturinë; vetëm Perëndia mund ta mundë plotësisht, por jo njeriu!”.

Ne forte dicatis: Invenimus sapientiam: Deus proiecit eum, non homo.

14 Ai nuk i ka drejtuar fjalimet e tij kundër meje, prandaj nuk do t’i përgjigjem me fjalët tuaja.

Nihil locutus est mihi, et ego non secundum sermones vestros respondebo illi.

15 Janë hutuar, nuk përgjigjen më, nuk gjejnë fjalë.

Extimuerunt, nec responderunt ultra, abstuleruntque a se eloquia.

16 Duhet të pres akoma, sepse nuk flasin më, rrinë aty pa dhënë asnjë përgjigje.

Quoniam igitur expectavi, et non sunt locuti: steterunt, nec ultra responderunt:

17 Do të paraqes edhe unë pjesën time, do të shtroj edhe unë mendimin tim.

Respondebo et ego partem meam, et ostendam scientiam meam.

18 Sepse kam plot fjalë dhe fryma përbrenda më detyron.

Plenus sum enim sermonibus, et coarctat me spiritus uteri mei.

19 Ja, gjiri im është si vera që nuk ka një shfrim, si shakujt e rinj, gati për të plasur.

En venter meus quasi mustum absque spiraculo, quod lagunculas novas disrumpit.

20 Do të flas, pra, për të pasur një lehtësim të vogël, do të hap buzët dhe do të përgjigjem.

Loquar, et respirabo paululum: aperiam labia mea, et respondebo.

21 Tani më lejoni të flas pa treguar anësi me asnjë dhe pa i bërë lajka kurrkujt;

Non accipiam personam viri, et Deum homini non æquabo.

22 sepse unë nuk di të bëj lajka, përndryshe Krijuesi im do të më hiqte shpejt nga mesi”.

Nescio enim quamdiu subsistam, et si post modicum tollat me Factor meus.