< Jobi 32 >

1 Atëherë këta tre njerëz nuk iu përgjigjën më Jobit, sepse ai e ndjente veten të drejtë.
So these three men ceased to answer Job, because he seemed just to himself.
2 Por zemërimi i Elihut, birit të Barakelit, Buzitit, nga fisi i Ramit, u ndez kundër Jobit; zemërimi i tij u ndez, sepse ai e quante veten e tij të drejtë më tepër se Perëndia.
And Eliu the son of Barachel the Buzite, of the kindred of Ram, was angry and was moved to indignation: now he was angry against Job, because he said he was just before God.
3 Zemërimi i tij u ndez edhe kundër tre miqve të tij, sepse nuk kishin gjetur përgjigjen e drejtë, megjithëse e dënonin Jobin.
And he was angry with his friends because they had not found a reasonable answer, but only had condemned Job.
4 Elihu kishte pritur për t’i folur Jobit, sepse ata ishin më të moshuar se ai.
So Eliu waited while Job was speaking, because they were his elders that were speaking.
5 Por kur Elihu u bind që në gojën e këtyre tre njerëzve nuk kishte më përgjigje, ai u zemërua.
But when he saw that the three were not able to answer, he was exceedingly angry.
6 Kështu Elihu, bir i Barakelit, Buzitit, mori fjalën dhe tha: “Unë jam akoma i ri me moshë dhe ju jeni pleq; prandaj ngurrova dhe pata frikë t’ju parashtroj mendimin tim.
Then Eliu the son of Barachel the Buzite answered and said: I am younger in days, and you are more ancient; therefore hanging down my head, I was afraid to shew you my opinion.
7 Thoja: “Do të flasë mosha dhe numri i madh i viteve do t’u mësojë diturinë”.
For I hoped that greater age would speak, and that a multitude of years would teach wisdom.
8 Por te njeriu ka një frymë, dhe është fryma i të Plotfuqishmit që i jep zgjuarsinë.
But, as I see, there is a spirit in men, and the inspiration of the Almighty giveth understanding.
9 Nuk janë detyrimisht të mëdhenjtë që kanë diturinë ose pleqtë që kuptojnë drejtësinë.
They that are aged are not the wise men, neither do the ancients understand judgment.
10 Prandaj them: Dëgjomëni, do të shtroj edhe unë mendimin tim.
Therefore I will speak: Hearken to me, I also will shew you my wisdom.
11 Ja, prita fjalimet tuaja, dëgjova argumentat tuaja, ndërsa kërkonit të thonit diçka.
For I have waited for your words, I have given ear to your wisdom, as long as you were disputing in words.
12 Ju kam ndjekur me vëmendje, dhe ja, asnjëri prej jush nuk e bindi Jobin ose nuk iu përgjigj fjalëve të tij.
And as long as I thought you said some thing, I considered: but, as I see, there is none of you that can convince Job, and answer his words.
13 Mos thoni, pra: “Kemi gjetur diturinë; vetëm Perëndia mund ta mundë plotësisht, por jo njeriu!”.
Lest you should say: We have found wisdom, God hath cast him down, not man.
14 Ai nuk i ka drejtuar fjalimet e tij kundër meje, prandaj nuk do t’i përgjigjem me fjalët tuaja.
He hath spoken nothing to me, and I will not answer him according to your words.
15 Janë hutuar, nuk përgjigjen më, nuk gjejnë fjalë.
They were afraid, and answered no more, and they left off speaking.
16 Duhet të pres akoma, sepse nuk flasin më, rrinë aty pa dhënë asnjë përgjigje.
Therefore because I have waited, and they have not spoken: they stood, and answered no more:
17 Do të paraqes edhe unë pjesën time, do të shtroj edhe unë mendimin tim.
I also will answer my part, and will shew my knowledge.
18 Sepse kam plot fjalë dhe fryma përbrenda më detyron.
For I am full of matter to speak of, and the spirit of my bowels straiteneth me.
19 Ja, gjiri im është si vera që nuk ka një shfrim, si shakujt e rinj, gati për të plasur.
Behold, my belly is as new wine which wanteth vent, which bursteth the new vessels.
20 Do të flas, pra, për të pasur një lehtësim të vogël, do të hap buzët dhe do të përgjigjem.
I will speak and take breath a little: I will open my lips, and will answer.
21 Tani më lejoni të flas pa treguar anësi me asnjë dhe pa i bërë lajka kurrkujt;
I will not accept the person of man, and I will not level God with man.
22 sepse unë nuk di të bëj lajka, përndryshe Krijuesi im do të më hiqte shpejt nga mesi”.
For I know not how long I shall continue, and whether after a while my Maker may take me away.

< Jobi 32 >