Jobi 32

1 Atëherë këta tre njerëz nuk iu përgjigjën më Jobit, sepse ai e ndjente veten të drejtë.

A když přestali ti tři muži odpovídati Jobovi, proto že se spravedlivý sobě zdál,

2 Por zemërimi i Elihut, birit të Barakelit, Buzitit, nga fisi i Ramit, u ndez kundër Jobit; zemërimi i tij u ndez, sepse ai e quante veten e tij të drejtë më tepër se Perëndia.

Tedy rozpáliv se hněvem Elihu, syn Barachele Buzitského z rodu Syrského, na Joba, rozhněval se, proto že spravedlivější pravil býti duši svou nad Boha.

3 Zemërimi i tij u ndez edhe kundër tre miqve të tij, sepse nuk kishin gjetur përgjigjen e drejtë, megjithëse e dënonin Jobin.

Ano i na ty tři z přátel jeho roznítil se hněv jeho, proto že nenalézajíce odpovědi, však potupovali Joba.

4 Elihu kishte pritur për t’i folur Jobit, sepse ata ishin më të moshuar se ai.

Nebo Elihu očekával na Joba a na ně s řečí, proto že starší byli věkem než on.

5 Por kur Elihu u bind që në gojën e këtyre tre njerëzve nuk kishte më përgjigje, ai u zemërua.

Ale vida Elihu, že nebylo žádné odpovědi v ústech těch tří mužů, zažhl se v hněvě svém.

6 Kështu Elihu, bir i Barakelit, Buzitit, mori fjalën dhe tha: “Unë jam akoma i ri me moshë dhe ju jeni pleq; prandaj ngurrova dhe pata frikë t’ju parashtroj mendimin tim.

I mluvil Elihu syn Barachele Buzitského, řka: Já jsem nejmladší, vy pak jste starci, pročež ostýchaje se, nesměl jsem vám oznámiti zdání svého.

7 Thoja: “Do të flasë mosha dhe numri i madh i viteve do t’u mësojë diturinë”.

Myslil jsem: Staří mluviti budou, a mnoho let mající v známost uvedou moudrost.

8 Por te njeriu ka një frymë, dhe është fryma i të Plotfuqishmit që i jep zgjuarsinë.

Ale vidím, že Duch Boží v člověku a nadšení Všemohoucího činí lidi rozumné.

9 Nuk janë detyrimisht të mëdhenjtë që kanë diturinë ose pleqtë që kuptojnë drejtësinë.

Slavní ne vždycky jsou moudří, aniž starci vždycky rozumějí soudu.

10 Prandaj them: Dëgjomëni, do të shtroj edhe unë mendimin tim.

A protož pravím: Poslouchejte mne, oznámím i já také zdání své.

11 Ja, prita fjalimet tuaja, dëgjova argumentat tuaja, ndërsa kërkonit të thonit diçka.

Aj, očekával jsem na slova vaše, poslouchal jsem důvodů vašich dotud, dokudž jste vyhledávali řeči,

12 Ju kam ndjekur me vëmendje, dhe ja, asnjëri prej jush nuk e bindi Jobin ose nuk iu përgjigj fjalëve të tij.

A bedlivě vás soudě, spatřil jsem, že žádného není, kdo by Joba přemohl, není z vás žádného, ješto by odpovídal řečem jeho.

13 Mos thoni, pra: “Kemi gjetur diturinë; vetëm Perëndia mund ta mundë plotësisht, por jo njeriu!”.

Ale díte snad: Nalezli jsme moudrost, Bůh silný stihá jej, ne člověk.

14 Ai nuk i ka drejtuar fjalimet e tij kundër meje, prandaj nuk do t’i përgjigjem me fjalët tuaja.

Odpovím: Ač Job neobracel proti mně řeči, a však slovy vašimi nebudu jemu odpovídati.

15 Janë hutuar, nuk përgjigjen më, nuk gjejnë fjalë.

Bojí se, neodpovídají více, zavrhli od sebe slova.

16 Duhet të pres akoma, sepse nuk flasin më, rrinë aty pa dhënë asnjë përgjigje.

Čekal jsem zajisté, však poněvadž nemluví, ale mlčí, a neodpovídají více,

17 Do të paraqes edhe unë pjesën time, do të shtroj edhe unë mendimin tim.

Odpovím i já také za sebe, oznámím zdání své i já.

18 Sepse kam plot fjalë dhe fryma përbrenda më detyron.

Nebo pln jsem řečí, těsno ve mně duchu života mého.

19 Ja, gjiri im është si vera që nuk ka një shfrim, si shakujt e rinj, gati për të plasur.

Aj, břicho mé jest jako mest nemající průduchu, jako sudové noví rozpuklo by se.

20 Do të flas, pra, për të pasur një lehtësim të vogël, do të hap buzët dhe do të përgjigjem.

Mluviti budu, a vydchnu sobě, otevru rty své, a odpovídati budu.

21 Tani më lejoni të flas pa treguar anësi me asnjë dhe pa i bërë lajka kurrkujt;

Nebuduť pak šetřiti osoby žádného, a k člověku bez proměňování jména mluviti budu.

22 sepse unë nuk di të bëj lajka, përndryshe Krijuesi im do të më hiqte shpejt nga mesi”.

Nebo neumím jmen proměňovati, nebo tudíž by mne zachvátil stvořitel můj.