Jobi 31
1 “Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?
HICE pacto con mis ojos: ¿cómo pues había yo de pensar en virgen?
2 Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?
Porque ¿qué galardón [me daría] de arriba Dios, y qué heredad el Omnipotente de las alturas?
3 A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?
¿No hay quebrantamiento para el impío, y extrañamiento para los que obran iniquidad?
4 Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?
¿No ve él mis caminos, y cuenta todos mis pasos?
5 Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,
Si anduve con mentira, y si mi pie se apresuró á engaño,
6 le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.
Péseme Dios en balanzas de justicia, y conocerá mi integridad.
7 Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,
Si mis pasos se apartaron del camino, y si mi corazón se fué tras mis ojos, y si algo se apegó á mis manos,
8 le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.
Siembre yo, y otro coma, y mis verduras sean arrancadas.
9 Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,
Si fué mi corazón engañado acerca de mujer, y si estuve acechando á la puerta de mi prójimo:
10 gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.
Muela para otro mi mujer, y sobre ella otros se encorven.
11 Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,
Porque es maldad é iniquidad, que han de castigar los jueces.
12 një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.
Porque es fuego que devoraría hasta el sepulcro, y desarraigaría toda mi hacienda.
13 Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,
Si hubiera tenido en poco el derecho de mi siervo y de mi sierva, cuando ellos pleitearan conmigo,
14 çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?
¿Qué haría yo cuando Dios se levantase? y cuando él visitara, ¿qué le respondería yo?
15 Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?
El que en el vientre me hizo á mí, ¿no lo hizo á él? ¿y no nos dispuso uno mismo en la matriz?
16 Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,
Si estorbé el contento de los pobres, é hice desfallecer los ojos de la viuda;
17 në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,
Y si comí mi bocado solo, y no comió de él el huérfano;
18 (por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)
(Porque desde mi mocedad creció conmigo como con padre, y desde el vientre de mi madre fuí guía de la viuda; )
19 në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,
Si he visto que pereciera alguno sin vestido, y al menesteroso sin cobertura;
20 në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,
Si no me bendijeron sus lomos, y del vellón de mis ovejas se calentaron;
21 në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,
Si alcé contra el huérfano mi mano, aunque viese que me ayudarían en la puerta;
22 supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!
Mi espalda se caiga de mi hombro, y mi brazo sea quebrado de mi canilla.
23 Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.
Porque temí el castigo de Dios, contra cuya alteza yo no tendría poder.
24 Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: “Ti je shpresa ime”,
Si puse en oro mi esperanza, y dije al oro: Mi confianza [eres] tú;
25 në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,
Si me alegré de que mi hacienda se multiplicase, y de que mi mano hallase mucho;
26 në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;
Si he mirado al sol cuando resplandecía, y á la luna cuando iba hermosa,
27 edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.
Y mi corazón se engañó en secreto, y mi boca besó mi mano:
28 Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia
Esto también fuera maldad juzgada; porque habría negado al Dios soberano.
29 (por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);
Si me alegré en el quebrantamiento del que me aborrecía, y me regocijé cuando le halló el mal;
30 në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: “Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?”.
(Que ni aun entregué al pecado mi paladar, pidiendo maldición para su alma; )
31 (përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);
Cuando mis domésticos decían: ¡Quién nos diese de su carne! nunca nos hartaríamos.
32 në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,
El extranjero no tenía fuera la noche; mis puertas abría al caminante.
33 sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.
Si encubrí, como los hombres mis prevaricaciones, escondiendo en mi seno mi iniquidad;
34 Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,
Porque quebrantaba á la gran multitud, y el menosprecio de las familias me atemorizó, y callé, y no salí de mi puerta:
35 dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë
¡Quién me diera quien me oyese! He aquí mi impresión [es] que el Omnipotente testificaría por mí, aunque mi adversario me hiciera el proceso.
36 do t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.
Ciertamente yo lo llevaría sobre mi hombro, y me lo ataría en lugar de corona.
37 Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,
Yo le contaría el número de mis pasos, y como príncipe me llegaría á él.
38 në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,
Si mi tierra clama contra mí, y lloran todos sus surcos;
39 në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit”.
Si comí su sustancia sin dinero, ó afligí el alma de sus dueños;
40 Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.
En lugar de trigo me nazcan abrojos, y espinas en lugar de cebada. Acábanse las palabras de Job.
