Jobi 31

1 “Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?

“Me prometí a mí mismo no mirar nunca con deseo a las jóvenes.

2 Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?

¿Qué debe esperar la gente de Dios? ¿Qué recompensa debe darles el Todopoderoso en lo alto?

3 A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?

¿No es el desastre para los malvados y la destrucción para los que hacen el mal?

4 Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?

¿No ve Dios todo lo que hago, incluso cuenta cada paso que doy?

5 Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,

¿He vivido una vida engañosa? ¿He estado ansioso por decir mentiras?

6 le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.

¡No! Que Dios me pese en la balanza de su justicia y que descubra mi integridad.

7 Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,

“Si me he desviado del camino de Dios, si he dejado que lo que veo se convierta en mis deseos, si hay alguna mancha de pecado en mis manos,

8 le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.

entonces que otro coma lo que he sembrado, y que todo lo que he cultivado sea desarraigado.

9 Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,

Si una mujer me ha seducido, o si he buscado la oportunidad de acostarme con la mujer de mi prójimo,

10 gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.

que mi esposa sirva a otro, que otros hombres se acuesten con ella.

11 Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,

Porque eso sería una maldad, un pecado que merece castigo,

12 një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.

porque este pecado es como un fuego que lleva a la destrucción, destruyendo todo lo que tengo.

13 Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,

“Si me negara a escuchar a mis siervos o siervas cuando me trajeran sus quejas,

14 çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?

¿qué haría cuando Dios viniera a juzgarme? ¿Cómo respondería si me investigara?

15 Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?

¿Acaso el mismo Dios no nos hizo a todos?

16 Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,

¿Me he negado a dar a los pobres lo que necesitaban, o he hecho desesperar a las viudas?

17 në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,

¿Acaso he comido yo solo un trozo de pan? ¿No he compartido siempre mi comida con los huérfanos?

18 (por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)

Desde que era joven fui padre de los huérfanos y cuidé de las viudas.

19 në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,

Si alguna vez veía a alguien necesitado de ropa, a los pobres sin nada que ponerse,

20 në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,

siempre me agradecían la ropa de lana que los mantenía calientes.

21 në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,

“Si levantaba la mano para golpear a un huérfano, seguro de que si llegaba a los tribunales los jueces estarían de mi parte,

22 supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!

entonces que mi hombro sea arrancado de su articulación, que mi brazo sea arrancado de su cavidad.

23 Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.

Como me aterra el castigo que Dios me tiene reservado, y debido a su majestad, nunca podría hacer esto.

24 Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: “Ti je shpresa ime”,

“¿He puesto mi confianza en el oro, llamando al oro fino ‘mi seguridad’?

25 në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,

¿Me he deleitado en ser rico, feliz por todas mis riquezas que había ganado?

26 në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;

¿He mirado el sol brillando tan intensamente o la luna moviéndose con majestuosidad por el cielo

27 edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.

y he tenido la tentación de adorarlos secretamente besando mi mano ante ellos como señal de devoción?

28 Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia

Esto también sería un pecado que merece castigo porque significaría que he negado a Dios en lo alto.

29 (por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);

“¿Alguna vez me he alegrado cuando el desastre destruyó a los que me odiaban, o he celebrado cuando el mal los derribó?

30 në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: “Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?”.

Nunca he permitido que mi boca pecara echando una maldición sobre la vida de alguien.

31 (përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);

¿No ha preguntado mi familia: ‘¿Hay alguien que no haya comido todo lo que quería de su comida?’

32 në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,

Nunca he dejado dormir a extraños en la calle; he abierto mis puertas a los viajeros.

33 sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.

¿He ocultado mis pecados a los demás, escondiendo mi maldad en lo más profundo de mí?

34 Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,

¿Tenía miedo de lo que pensaran los demás, del desprecio que me hicieran las familias, y por eso me callaba y no salía?

35 dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë

“¿Por qué nadie escucha lo que digo? Firmo con mi nombre para avalar todo lo que he dicho. Que el Todopoderoso me responda. Que mi acusador escriba de qué me acusa.

36 do t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.

Yo los pondría en alto; Los llevaría en mi cabeza como una corona.

37 Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,

Le explicaría todo lo que había hecho; mantendría la cabeza alta ante él.

38 në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,

“Si mi tierra ha gritado contra mí; si sus surcos han llorado por mí;

39 në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit”.

si he tomado sus cosechas sin pago o si he causado daño a los agricultores;

40 Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.

entonces que crezcan espinas en lugar de trigo, y cizaña en lugar de cebada”. Las palabras de Job se terminan.