Jobi 31

1 “Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?

Веру учиних са очима својим, па како бих погледао на девојку?

2 Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?

Јер какав је део од Бога одозго? И какво наследство од Свемогућег с висине?

3 A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?

Није ли погибао неваљалом и чудо онима који чине безакоње?

4 Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?

Не виде ли Он путеве моје, и све кораке моје не броји ли?

5 Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,

Ако ходих с лажју или ако похита нога моја на превару,

6 le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.

Нека ме измери на мерилима правим, и нека Бог позна доброту моју.

7 Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,

Ако су кораци моји зашли с пута, и ако је за очима мојим пошло срце моје, и за руке моје прионуло шта год,

8 le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.

Нека ја сејем а други једе, и нека се искорене изданци моји.

9 Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,

Ако се занело срце моје за којом женом, и ако сам вребао на вратима ближњег свог,

10 gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.

Нека другом меље жена моја, и нека се други над њом повијају.

11 Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,

Јер је то грдило и безакоње за судије.

12 një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.

Јер би то био огањ који би прождирао до уништења, и сву би моју летину искоренио.

13 Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,

Ако нисам хтео доћи на суд са слугом својим или са слушкињом својом, кад би се тужили на мене;

14 çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?

Јер шта бих чинио кад би се Бог подигао, и кад би потражио, шта бих Му одговорио?

15 Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?

Који је мене створио у утроби, није ли створио и њега? Није ли нас Он исти саздао у материци?

16 Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,

Ако сам одбио сиромасима жељу њихову, и очи удовици замутио,

17 në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,

И ако сам залогај свој сам јео, а није га јела и сирота,

18 (por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)

Јер је од младости моје расла са мном као код оца, и од утробе матере своје водао сам је;

19 në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,

Ако сам гледао кога где гине немајући хаљине, и сиромаха где се нема чиме покрити,

20 në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,

Ако ме нису благосиљала бедра његова што се руном оваца мојих утоплио,

21 në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,

Ако сам измахнуо руком на сироту, кад видех на вратима помоћ своју,

22 supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!

Нека ми испадне раме из плећа, и рука моја нека се откине из зглоба.

23 Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.

Јер сам се бојао погибли од Бога, ког величанству не бих одолео.

24 Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: “Ti je shpresa ime”,

Ако сам полагао на злато надање своје, или чистом злату говорио: Узданицо моја!

25 në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,

Ако сам се веселио што ми је имање велико и што много стиче рука моја,

26 në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;

Ако сам гледао на сунце, кад сјаје, и на месец кад поносито ходи,

27 edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.

И срце се моје потајно преварило и руку моју пољубила уста моја,

28 Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia

И то би било безакоње за судије, јер бих се одрекао Бога озго;

29 (por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);

Ако сам се радовао несрећи ненавидника свог, и ако сам заиграо када га је зло задесило,

30 në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: “Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?”.

Јер не дадох језику свом да греши тражећи душу његову с проклињањем;

31 (përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);

Ако не говораху домашњи моји: Ко би нам дао месо његово? Не можемо се ни најести;

32 në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,

Странац није ноћивао напољу; врата своја отварао сам путнику;

33 sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.

Ако сам, као што чине људи, тајио преступе своје и крио своје безакоње у својим недрима,

34 Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,

Ако сам и могао плашити велико мноштво, ипак од најмањег у дому беше ме страх; зато ћутах и не одлажах од врата.

35 dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë

О да бих имао кога да ме саслуша! Гле, жеља је моја да ми Свемогући одговори и супарник мој да ми напише књигу.

36 do t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.

Носио бих је на рамену свом, везао бих је себи као венац,

37 Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,

Број корака својих казао бих Му, као кнез приступио бих к Њему.

38 në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,

Ако је на ме викала моја земља, и бразде њене плакале,

39 në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit”.

Ако сам јео род њен без новаца и досађивао души господара њених,

40 Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.

Место пшенице нека ми рађа трње, и место јечма кукољ. Свршише се речи Јовове.