Jobi 31

1 “Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?

Fiz concerto com os meus olhos: como pois atentaria numa virgem?

2 Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?

Porque qual seria a parte de Deus de cima? ou a herança do Todo-poderoso para mim desde as alturas?

3 A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?

Porventura não é a perdição para o perverso, o desastre para os que obram iniquidade?

4 Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?

Ou não vê ele os meus caminhos, e não conta todos os meus passos?

5 Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,

Se andei com vaidade, e se o meu pé se apressou para o engano

6 le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.

(Pese-me em balanças fieis, e saberá Deus a minha sinceridade),

7 Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,

Se os meus passos se desviavam do caminho, e se o meu coração segue os meus olhos, e se às minhas mãos se apegou coisa alguma,

8 le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.

Então semeie eu e outro coma, e seja a minha descendência arrancada até à raiz.

9 Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,

Se o meu coração se deixou seduzir por uma mulher, ou se eu armei traições à porta do meu próximo,

10 gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.

Então moa minha mulher para outro, e outros se encurvem sobre ela.

11 Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,

Porque é uma infâmia, e é delito pertencente aos juízes.

12 një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.

Porque fogo é que consomem até à perdição, e desarreigaria toda a minha renda.

13 Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,

Se desprezei o direito do meu servo ou da minha serva, quando eles contendiam comigo,

14 çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?

Então que faria eu quando Deus se levantasse? e, inquirindo a causa, que lhe responderia?

15 Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?

Aquele que me fez no ventre não o fez também a ele? ou não nos formou do mesmo modo na madre?

16 Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,

Se retive o que os pobres desejavam, ou fiz desfalecer os olhos da viúva,

17 në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,

Ou só comi o meu bocado, e o órfão não comeu dele

18 (por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)

(Porque desde a minha mocidade cresceu comigo como com seu pai, e o guiei desde o ventre de minha mãe),

19 në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,

Se a alguém vi perecer por falta de vestido, e ao necessitado por não ter coberta,

20 në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,

Se os seus lombos me não abençoaram, se ele não se aquentava com as peles dos meus cordeiros,

21 në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,

Se eu levantei a minha mão contra o órfão, porquanto na porta via a minha ajuda,

22 supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!

Então caia do ombro a minha espadoa, e quebre-se o meu braço do osso.

23 Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.

Porque o castigo de Deus era para mim um assombro, e eu não podia suportar a sua alteza.

24 Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: “Ti je shpresa ime”,

Se no ouro pus a minha esperança, ou disse ao ouro fino: Tu és a minha confiança;

25 në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,

Se me alegrei de que era muita a minha fazenda, e de que a minha mão tinha alcançado muito;

26 në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;

Se olhei para o sol, quando resplandecia, ou para a lua, caminhando gloriosa,

27 edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.

E o meu coração se deixou enganar em oculto, e a minha boca beijou a minha mão,

28 Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia

Também isto seria delito pertencente ao juiz: pois assim negaria a Deus que está em cima.

29 (por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);

Se me alegrei da desgraça do que me tem ódio, e se eu exultei quando mal o achou

30 në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: “Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?”.

(também não deixei pecar o meu paladar, desejando a sua morte com maldição),

31 (përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);

Se a gente da minha tenda não disse: Ah, quem nos desse da sua carne! nunca nos fartariamos dela:

32 në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,

O estrangeiro não passava a noite na rua; as minhas portas abria ao viandante.

33 sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.

Se, como Adão, encobri as minhas transgressões, ocultando o meu delito no meu seio;

34 Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,

Porque eu temia a grande multidão, e o desprezo das famílias me apavoraria, e eu me calaria, e não sairia da porta.

35 dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë

Ah quem me dera um que me ouvisse! eis que o meu intento é que o Todo-poderoso me responda, e que o meu adversário escreva um livro.

36 do t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.

Por certo que o levaria sobre o meu ombro, sobre mim o ataria por coroa.

37 Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,

O número dos meus passos lhe mostraria: como príncipe me chegaria a ele.

38 në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,

Se a minha terra clamar contra mim, e se os seus regos juntamente chorarem,

39 në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit”.

Se comi a sua novidade sem dinheiro, e sufoquei a alma dos seus donos,

40 Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.

Por trigo me produza cardos, e por cevada joio. Acabaram-se as palavras de Job.