Jobi 31
1 “Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?
pepigi foedus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine
2 Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?
quam enim partem haberet Deus in me desuper et hereditatem Omnipotens de excelsis
3 A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?
numquid non perditio est iniquo et alienatio operantibus iniustitiam
4 Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?
nonne ipse considerat vias meas et cunctos gressus meos dinumerat
5 Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,
si ambulavi in vanitate et festinavit in dolo pes meus
6 le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.
adpendat me in statera iusta et sciat Deus simplicitatem meam
7 Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,
si declinavit gressus meus de via et si secutum est oculos meos cor meum et in manibus meis adhesit macula
8 le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.
seram et alius comedat et progenies mea eradicetur
9 Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,
si deceptum est cor meum super mulierem et si ad ostium amici mei insidiatus sum
10 gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.
scortum sit alteri uxor mea et super illam incurventur alii
11 Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,
hoc enim nefas est et iniquitas maxima
12 një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.
ignis est usque ad perditionem devorans et omnia eradicans genimina
13 Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,
si contempsi subire iudicium cum servo meo et ancillae meae cum disceptarent adversum me
14 çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?
quid enim faciam cum surrexerit ad iudicandum Deus et cum quaesierit quid respondebo illi
15 Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?
numquid non in utero fecit me qui et illum operatus est et formavit in vulva unus
16 Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,
si negavi quod volebant pauperibus et oculos viduae expectare feci
17 në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,
si comedi buccellam meam solus et non comedit pupillus ex ea
18 (por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)
quia ab infantia mea crevit mecum miseratio et de utero matris meae egressa est mecum
19 në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,
si despexi pereuntem eo quod non habuerit indumentum et absque operimento pauperem
20 në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,
si non benedixerunt mihi latera eius et de velleribus ovium mearum calefactus est
21 në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,
si levavi super pupillum manum meam etiam cum viderem me in porta superiorem
22 supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!
umerus meus a iunctura sua cadat et brachium meum cum suis ossibus confringatur
23 Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.
semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum et pondus eius ferre non potui
24 Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: “Ti je shpresa ime”,
si putavi aurum robur meum et obrizae dixi fiducia mea
25 në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,
si laetatus sum super multis divitiis meis et quia plurima repperit manus mea
26 në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;
si vidi solem cum fulgeret et lunam incedentem clare
27 edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.
et lactatum est in abscondito cor meum et osculatus sum manum meam ore meo
28 Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia
quae est iniquitas maxima et negatio contra Deum altissimum
29 (por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);
si gavisus sum ad ruinam eius qui me oderat et exultavi quod invenisset eum malum
30 në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: “Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?”.
non enim dedi ad peccandum guttur meum ut expeterem maledicens animam eius
31 (përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);
si non dixerunt viri tabernaculi mei quis det de carnibus eius ut saturemur
32 në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,
foris non mansit peregrinus ostium meum viatori patuit
33 sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.
si abscondi quasi homo peccatum meum et celavi in sinu meo iniquitatem meam
34 Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,
si expavi ad multitudinem nimiam et despectio propinquorum terruit me et non magis tacui nec egressus sum ostium
35 dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë
quis mihi tribuat auditorem ut desiderium meum Omnipotens audiat et librum scribat ipse qui iudicat
36 do t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.
ut in umero meo portem illum et circumdem illum quasi coronam mihi
37 Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,
per singulos gradus meos pronuntiabo illum et quasi principi offeram eum
38 në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,
si adversum me terra mea clamat et cum ipsa sulci eius deflent
39 në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit”.
si fructus eius comedi absque pecunia et animam agricolarum eius adflixi
40 Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.
pro frumento oriatur mihi tribulus et pro hordeo spina finita sunt verba Iob
