Jobi 31

1 “Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?

J’avais fait un pacte avec mes yeux, Et je n’aurais pas arrêté mes regards sur une vierge.

2 Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?

Quelle part Dieu m’eût-il réservée d’en haut? Quel héritage le Tout-Puissant m’eût-il envoyé des cieux?

3 A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?

La ruine n’est-elle pas pour le méchant, Et le malheur pour ceux qui commettent l’iniquité?

4 Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?

Dieu n’a-t-il pas connu mes voies? N’a-t-il pas compté tous mes pas?

5 Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,

Si j’ai marché dans le mensonge, Si mon pied a couru vers la fraude,

6 le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.

Que Dieu me pèse dans des balances justes, Et il reconnaîtra mon intégrité!

7 Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,

Si mon pas s’est détourné du droit chemin, Si mon cœur a suivi mes yeux, Si quelque souillure s’est attachée à mes mains,

8 le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.

Que je sème et qu’un autre moissonne, Et que mes rejetons soient déracinés!

9 Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,

Si mon cœur a été séduit par une femme, Si j’ai fait le guet à la porte de mon prochain,

10 gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.

Que ma femme tourne la meule pour un autre, Et que d’autres la déshonorent!

11 Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,

Car c’est un crime, Un forfait que punissent les juges;

12 një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.

C’est un feu qui dévore jusqu’à la ruine, Et qui aurait détruit toute ma richesse.

13 Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,

Si j’ai méprisé le droit de mon serviteur ou de ma servante Lorsqu’ils étaient en contestation avec moi,

14 çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?

Qu’ai-je à faire, quand Dieu se lève? Qu’ai-je à répondre, quand il châtie?

15 Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?

Celui qui m’a créé dans le ventre de ma mère ne l’a-t-il pas créé? Le même Dieu ne nous a-t-il pas formés dans le sein maternel?

16 Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,

Si j’ai refusé aux pauvres ce qu’ils demandaient, Si j’ai fait languir les yeux de la veuve,

17 në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,

Si j’ai mangé seul mon pain, Sans que l’orphelin en ait eu sa part,

18 (por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)

Moi qui l’ai dès ma jeunesse élevé comme un père, Moi qui dès ma naissance ai soutenu la veuve;

19 në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,

Si j’ai vu le malheureux manquer de vêtements, L’indigent n’avoir point de couverture,

20 në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,

Sans que ses reins m’aient béni, Sans qu’il ait été réchauffé par la toison de mes agneaux;

21 në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,

Si j’ai levé la main contre l’orphelin, Parce que je me sentais un appui dans les juges;

22 supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!

Que mon épaule se détache de sa jointure, Que mon bras tombe et qu’il se brise!

23 Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.

Car les châtiments de Dieu m’épouvantent, Et je ne puis rien devant sa majesté.

24 Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: “Ti je shpresa ime”,

Si j’ai mis dans l’or ma confiance, Si j’ai dit à l’or: Tu es mon espoir;

25 në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,

Si je me suis réjoui de la grandeur de mes biens, De la quantité des richesses que j’avais acquises;

26 në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;

Si j’ai regardé le soleil quand il brillait, La lune quand elle s’avançait majestueuse,

27 edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.

Et si mon cœur s’est laissé séduire en secret, Si ma main s’est portée sur ma bouche;

28 Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia

C’est encore un crime que doivent punir les juges, Et j’aurais renié le Dieu d’en haut!

29 (por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);

Si j’ai été joyeux du malheur de mon ennemi, Si j’ai sauté d’allégresse quand les revers l’ont atteint,

30 në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: “Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?”.

Moi qui n’ai pas permis à ma langue de pécher, De demander sa mort avec imprécation;

31 (përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);

Si les gens de ma tente ne disaient pas: Où est celui qui n’a pas été rassasié de sa viande?

32 në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,

Si l’étranger passait la nuit dehors, Si je n’ouvrais pas ma porte au voyageur;

33 sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.

Si, comme les hommes, j’ai caché mes transgressions, Et renfermé mes iniquités dans mon sein,

34 Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,

Parce que j’avais peur de la multitude, Parce que je craignais le mépris des familles, Me tenant à l’écart et n’osant franchir ma porte…

35 dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë

Oh! Qui me fera trouver quelqu’un qui m’écoute? Voilà ma défense toute signée: Que le Tout-Puissant me réponde! Qui me donnera la plainte écrite par mon adversaire?

36 do t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.

Je porterai son écrit sur mon épaule, Je l’attacherai sur mon front comme une couronne;

37 Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,

Je lui rendrai compte de tous mes pas, Je m’approcherai de lui comme un prince.

38 në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,

Si ma terre crie contre moi, Et que ses sillons versent des larmes;

39 në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit”.

Si j’en ai mangé le produit sans l’avoir payée, Et que j’aie attristé l’âme de ses anciens maîtres;

40 Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.

Qu’il y croisse des épines au lieu de froment, Et de l’ivraie au lieu d’orge! Fin des paroles de Job.