Jobi 31
1 “Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?
Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se paa en Jomfru;
2 Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?
hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?
3 A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?
Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udaadsmændene Modgang?
4 Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?
Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?
5 Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,
Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig —
6 le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.
paa Rettens Vægtskaal veje han mig, saa Gud kan kende min Uskyld —
7 Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,
er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,
8 le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.
da gid jeg maa saa og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!
9 Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,
Blev jeg en Daare paa Grund af en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,
10 gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.
saa dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!
11 Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,
Thi sligt var Skændselsdaad, Brøde, der drages for Retten,
12 një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.
ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!
13 Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,
Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, naar de trættede med mig,
14 çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?
hvad skulde jeg da gøre, naar Gud stod op, hvad skulde jeg svare, naar han saa efter?
15 Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?
Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?
16 Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,
Har jeg afslaaet ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,
17 në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,
var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf —
18 (por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)
nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.
19 në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,
Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe —
20 në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,
visselig nej, hans Hofter velsigned mig, naar han varmed sig i Uld af mine Lam.
21 në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,
Har jeg løftet min Baand mod en faderløs, fordi jeg var vis paa Medhold i Retten,
22 supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!
saa falde min Skulder fra Nakken, saa rykkes min Arm af Led!
23 Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.
Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og naar han rejste sig, magted jeg intet!
24 Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: “Ti je shpresa ime”,
Har jeg slaaet min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,
25 në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,
var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Haand fik sanket saa meget,
26 në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;
saa jeg, hvorledes Sollyset straaled, eller den herligt skridende Maane,
27 edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.
og lod mit Hjerte sig daare i Løn, saa jeg hylded dem med Kys paa min Haand —
28 Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia
ogsaa det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.
29 (por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);
Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, naar han ramtes af Vanheld —
30 në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: “Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?”.
nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, saa jeg bandende kræved hans Sjæl.
31 (përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);
Har min Husfælle ej maattet sige: »Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord« —
32 në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,
nej, den fremmede laa ej ude om Natten, jeg aabned min Dør for Vandringsmænd.
33 sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.
Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, saa jeg dulgte min Brøde i Brystet
34 Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,
af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, saa jeg blev inden Døre i Stilhed! —
35 dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë
Ak, var der dog en, der hørte paa mig! Her er mit Bomærke — lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!
36 do t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.
Sandelig, tog jeg det paa min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,
37 Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,
svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.
38 në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,
Har min Mark maattet skrige over mig og alle Furerne græde,
39 në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit”.
har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,
40 Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.
saa gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.
