Jobi 31
1 “Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?
Sa svojim očima savez sam sklopio da pogledat neću nijednu djevicu.
2 Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?
A što mi je Bog odozgo dosudio, kakva mi je baština od Svesilnoga?
3 A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?
TÓa nije li nesreća za opakoga, a nevolja za one koji zlo čine?
4 Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?
Ne proniče li on sve moje putove, ne prebraja li on sve moje korake?
5 Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,
Zar sam ikad u društvu laži hodio, zar mi je noga k prijevari hitjela?
6 le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.
Nek' me na ispravnoj mjeri Bog izmjeri pa će uvidjeti neporočnost moju!
7 Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,
Ako mi je korak s puta kad zašao, ako mi se srce za okom povelo, ako mi je ljaga ruke okaljala,
8 le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.
neka drugi jede što sam posijao, neka sve moje iskorijene izdanke!
9 Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,
Ako mi zavede srce žena neka, ako za vratima svog bližnjeg kad vrebah,
10 gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.
neka moja žena drugom mlin okreće, neka s drugim svoju podijeli postelju!
11 Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,
Djelo bestidno time bih počinio, zločin kojem pravda treba da presudi,
12 një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.
užego vatru što žeže do Propasti i što bi svu moju sažgala ljetinu.
13 Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,
Ako kada prezreh pravo sluge svoga il' služavke, sa mnom kad su se parbili,
14 çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?
što ću učiniti kada Bog ustane? Što ću odvratit' kad račun zatraži?
15 Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?
Zar nas oba on ne stvori u utrobi i jednako sazda u krilu majčinu?
16 Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,
Ogluših li se na molbe siromaha ili rasplakah oči udovičine?
17 në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,
Jesam li kada sam svoj jeo zalogaj a da ga nisam sa sirotom dijelio?
18 (por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)
TÓa od mladosti k'o otac sam mu bio, vodio sam ga od krila materina!
19 në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,
Zar sam beskućnika vidio bez odjeće ili siromaha kog bez pokrivača
20 në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,
a da mu bedra ne blagosloviše mene kad se runom mojih ovaca ogrija?
21 në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,
Ako sam ruku na nevina podigao znajuć' da mi je na vratima branitelj,
22 supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!
nek' se rame moje od pleća odvali i neka mi ruka od lakta otpadne!
23 Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.
Jer strahote Božje na mene bi pale, njegovu ne bih odolio veličanstvu.
24 Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: “Ti je shpresa ime”,
Zar sam u zlato pouzdanje stavio i rekao zlatu: 'Sigurnosti moja!'
25 në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,
Zar sam se veliku blagu radovao, bogatstvima koja su mi stekle ruke?
26 në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;
Zar se, gledajući sunce kako blista i kako mjesec sjajni nebom putuje,
27 edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.
moje srce dalo potajno zavesti da bih rukom njima poljubac poslao?
28 Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia
Grijeh bi to bio što za sudom vapije, jer Boga višnjega bih se odrekao.
29 (por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);
Zar se obradovah nevolji dušmana i likovah kad ga je zlo zadesilo,
30 në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: “Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?”.
ja koji ne dadoh griješiti jeziku, proklinjući ga i želeći da umre?
31 (përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);
Ne govorahu li ljudi mog šatora: 'TÓa koga nije on mesom nasitio'?
32 në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,
Nikad nije stranac vani noćivao, putniku sam svoja otvarao vrata.
33 sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.
Zar sam grijehe svoje ljudima tajio, zar sam u grudima skrivao krivicu
34 Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,
jer sam se plašio govorkanja mnoštva i strahovao od prezira plemenskog te sam mučao ne prelazeć' svoga praga?
35 dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë
O, kad bi koga bilo da mene sasluša! Posljednju sam svoju riječ ja izrekao: na Svesilnom je sad da mi odgovori! Nek' mi optužnicu napiše protivnik,
36 do t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.
i ja ću je nosit' na svome ramenu, čelo ću njome k'o krunom uresit'.
37 Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,
Dat ću mu račun o svojim koracima i poput kneza pred njega ću stupiti.”
38 në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,
Ako je na me zemlja moja vikala, ako su s njom brazde njezine plakale;
39 në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit”.
ako sam plodove jeo ne plativši i ako sam joj ojadio ratare,
40 Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.
[40a] neka mjesto žita po njoj niče korov, a mjesto ječma nek' posvud kukolj raste! [40b] Konac riječi Jobovih.
