Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

“Doğduğum gün yok olsun, ‘Bir oğul doğdu’ denen gece yok olsun!

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

Karanlığa bürünsün o gün, Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin, Üzerine ışık doğmasın.

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, Bulut çöksün üzerine; Işığını karanlık söndürsün.

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

Zifiri karanlık yutsun o geceyi, Yılın günleri arasında sayılmasın, Aylardan hiçbirine girmesin.

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

Kısır olsun o gece, Sevinç sesi duyulmasın içinde.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

Günleri lanetleyenler, Livyatan'ı uyandırmaya hazır olanlar, O günü lanetlesin.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Akşamının yıldızları kararsın, Boş yere aydınlığı beklesin, Tan atışını görmesin.

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

“Neden doğarken ölmedim, Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

Neden beni dizler, Emeyim diye memeler karşıladı?

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

Çünkü şimdi huzur içinde yatmış, Uyuyup dinlenmiş olurdum;

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

Evlerini gümüşle dolduran Altın sahibi önderlerle birlikte.

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

Neden düşük bir çocuk gibi, Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

Orada kötüler kargaşayı bırakır, Yorgunlar rahat eder.

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

Tutsaklar huzur içinde yaşar, Angaryacının sesini duymazlar.

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

Küçük de büyük de oradadır, Köle efendisinden özgürdür.

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

“Niçin sıkıntı çekenlere ışık, Acı içindekilere yaşam verilir?

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, Onu define arar gibi ararlar;

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

Mezara kavuşunca Neşeden coşar, sevinç bulurlar.

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana, Çevresini Tanrı'nın çitle çevirdiği kişiye?

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, Su gibi dökülmekte feryadım.

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

Korktuğum, Çekindiğim başıma geldi.

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, Yalnız kargaşa var.”