Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

Después de esto Job comenzó a hablar, maldiciendo el día de su nacimiento.

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

Y dijo:

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

“Que el día en que nací sea borrado, así como la noche en que se anunció que un niño había sido concebido.

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

Que ese día se convierta en tinieblas. Que el Dios de arriba no lo recuerde. Que no brille la luz sobre él.

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Cúbranlo con oscuridad y sombra de muerte. Una nube negra debería ensombrecerlo. Debería ser tan aterrador como la oscuridad de un eclipse de día.

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

Borren esa noche como si nunca hubiera existido. No la cuenten en el calendario. Que no tenga día en ningún mes.

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

“Que en esa noche no nazcan niños, que no se escuchen sonidos de felicidad.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

Que la maldigan los que maldicen ciertos días, los que tienen el poder de sacar al Leviatán.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Que sus estrellas de la madrugada permanezcan oscuras. Que al buscar la luz, no vea ninguna, que no vea el resplandor del amanecer

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

porque no cerró el vientre de mi madre para impedirme ver los problemas.

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

“¿Por qué no nací muerto? ¿Por qué no morí al nacer?

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

¿Por qué hubo un regazo para que me acostara, y pechos para que me amamantaran?

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

Ahora estaría acostado en paz, durmiendo y descansando

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

junto con los reyes de este mundo y sus funcionarios cuyos palacios ahora yacen en ruinas;

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

o con los nobles que coleccionaban oro y llenaban sus casas de plata.

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

¿Por qué no fui un aborto, enterrado en secreto, un bebé que nunca vio la luz?

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

Allí, en la tumba, los malvados no dan más problemas, y los que ya no tienen fuerzas tienen su descanso.

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

Allí los prisioneros descansan y no escuchan las órdenes de sus opresores.

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

Tanto los pequeños como los grandes están allí, y los esclavos son liberados de sus amos.

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

¿Por qué Dios da vida a los que sufren, a los que viven amargamente,

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

a los que esperan una muerte que no llega y a los que buscan la muerte más desesperadamente que la caza de un tesoro?

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

¡Son tan increíblemente felices cuando llegan a la tumba!

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

¿Por qué se da luz a quien no sabe a dónde va, a quien Dios ha cercado?

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

“Mis gemidos son el pan que como, y mis lágrimas son el agua que bebo.

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

Porque todo lo que temía me ha sucedido; todo lo que temía me ha sobrevenido.

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

No tengo paz, ni tranquilidad, ni descanso. Lo único que siento es rabia”.