Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

Po tem je Job odprl svoja usta in preklel svoj dan.

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

Job je spregovoril in rekel:

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

»Naj izgine dan, na katerega sem bil rojen in noč, v kateri je bilo rečeno: ›Tukaj je spočet fantek.‹

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

Naj bo ta dan tema. Naj ga Bog od zgoraj ne upošteva niti naj svetloba ne sije nad njim.

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Naj ga tema in smrtna senca omadežujeta. Naj oblak prebiva nad njim. Naj ga straši črnina dneva.

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

Glede tiste noči naj se je polasti tema. Naj ta ne bo pridružena dnevom leta, naj ta ne pride v število mesecev.

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

Glej, naj bo ta noč osamljena, naj noben radosten glas ne pride vanjo.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

Naj jo prekolnejo tisti, ki preklinjajo dan, ki so pripravljeni dvigniti svoje žalovanje.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Naj bodo zvezde njene polteme temne; naj oprezujejo za svetlobo, toda nimajo nobene niti naj ne zagledajo jutranjega svitanja,

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

ker ta ni zaprla vrat maternice moje matere niti pred mojimi očmi ni skrila bridkosti.

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

Čemu nisem umrl v maternici? Zakaj nisem izročil duha, ko sem prišel iz trebuha?

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

Zakaj sem bil [vzet na] kolena? Ali zakaj [na] prsi, da bi sesal?

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

Kajti sedaj bi mirno ležal in bi bil tiho; spal bi. Potem bi počival

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

s kralji in svetovalci zemlje, ki so zapuščene kraje gradili zase,

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

ali s princi, ki so imeli zlato, ki so svoje hiše napolnjevali s srebrom,

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

ali ne bi bil kakor prezgodnji porod, kakor otročiči, ki nikoli niso videli svetlobe.

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

Tam zlobni odnehajo od nadlegovanja in tam bodo izmučeni pri počitku.

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

Tam jetniki počivajo skupaj. Oni ne poslušajo glasu zatiralca.

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

Majhni in veliki so tam in služabnik je prost pred svojim gospodarjem.

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

Zakaj je svetloba dana tistemu, ki je v bedi in življenje zagrenjenemu v duši,

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

ki hrepeni po smrti, toda ta ne prihaja in koplje za njo bolj kakor za skritimi zakladi,

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

ki se silno razveseljujejo in so veseli, ko lahko najdejo grob?

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

Zakaj je svetloba dana možu, čigar pot je skrita in katerega je Bog ogradil?

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

Kajti moje vzdihovanje prihaja preden jem in moja rjovenja so izlita ven kakor vode.

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

Kajti stvar, ki sem se je silno bal, je prišla nadme in to, česar sem se bal, je prišlo k meni.

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

Nisem bil na varnem niti nisem imel počitka niti nisem bil tiho, vendar je težava prišla.«