Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

Посем отверзе Иов уста своя и прокля день свой,

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

глаголя:

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

да погибнет день, в оньже родихся, и нощь оная, в нюже реша: се, мужеск пол:

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

та нощь буди тма, и да не взыщет ея Господь свыше, ниже да приидет на ню свет,

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

и да приимет ю тма и сень смертная, да приидет на ню сумрак: проклят буди день той

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

и нощь оная: да постигнет ю тма, да не будет во днех лета, ниже да вчислится во днех месяцей:

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

но нощь оная да будет болезнь, и да не приидет на ню веселие и радость,

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

но да прокленет ю проклинаяй той день, иже имать одолети великаго кита:

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

да померкнут звезды тоя нощи, да ожидает и на свет да не приидет, и да не видит денницы возсиявающия,

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

яко не затвори врат чрева матере моея: отяла бо бы болезнь от очию моею:

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

почто бо во утробе не умрох? Из чрева же изшед, и абие не погибох?

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

Почто же мя прияша на колена? Почто же ссах сосца?

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

Ныне убо уснув умолчал бых, уснув же почил бых

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

со царьми и советники земли, иже хваляхуся оружии,

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

или со князи, имже много злата, иже наполниша домы своя сребра,

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

или якоже изверг излазяй из ложесн матерних, или якоже младенцы, иже не видеша света:

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

тамо нечестивии утолиша ярость гнева, тамо почиша претружденнии телом,

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

вкупе же в веце сем бывшии не слышат гласа собирающаго дань:

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

мал и велик тамо есть, и раб не бояйся господина своего:

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

почто бо дан есть сущым в горести свет и сущым в болезнех душам живот,

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

иже желают смерти и не получают, ищуще якоже сокровища,

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

обрадовани же бывают, аще улучат (смерть)?

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

Смерть бо мужу покой, егоже путь сокровен есть, затвори бо Бог окрест его:

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

прежде бо брашен моих воздыхание ми приходит, слезю же аз одержимь страхом,

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

страх бо, егоже ужасахся, прииде ми, и егоже бояхся, срете мя:

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

ни умирихся, ниже умолчах, ниже почих, и найде ми гнев.