Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

그 후에 욥이 입을 열어 자기의 생일을 저주하니라

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

욥이 말을 내어 가로되

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

나의 난 날이 멸망하였었더라면, 남아를 배었다 하던 그 밤도 그러하였었더라면,

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

그 날이 캄캄하였었더라면, 하나님이 위에서 돌아보지 마셨더라면, 빛도 그 날을 비취지 말았었더라면,

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

유암과 사망의 그늘이 그 날을 자기 것이라 주장하였었더라면, 구름이 그 위에 덮였었더라면, 낮을 캄캄하게 하는 것이 그날을 두렵게 하였었더라면

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

그 밤이 심한 어두움에 잡혔었더라면, 해의 날 수 가운데 기쁨이 되지 말았었더라면, 달의 수에 들지 말았었더라면,

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

그 밤이 적막하였었더라면, 그 가운데서 즐거운 소리가 일어나지 말았었더라면,

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

날을 저주하는 자 곧 큰 악어를 격동시키기에 익숙한 자가 그 밤을 저주하였었더라면,

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

그 밤에 새벽별들이 어두웠었더라면, 그 밤이 광명을 바랄지라도 얻지 못하며 동틈을 보지 못하였었더라면 좋았을 것을,

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

이는 내 모태의 문을 닫지 아니하였고 내 눈으로 환난을 보지 않도록 하지 아니하였음이로구나

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

어찌하여 내가 태에서 죽어 나오지 아니하였었던가 어찌하여 내 어미가 낳을 때에 내가 숨지지 아니하였던가

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

어찌하여 무릎이 나를 받았던가 어찌하여 유방이 나로 빨게 하였던가

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

그렇지 아니하였던들 이제는 내가 평안히 누워서 자고 쉬었을 것이니

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

자기를 위하여 거친 터를 수축한 세상 임금들과 의사들과 함께 있었을 것이요

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

혹시 금을 가지며 은으로 집에 채운 목백들과 함께 있었을 것이며

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

또 부지중에 낙태한 아이 같아서 세상에 있지 않았겠고 빛을 보지못한 아이들 같았었을 것이라

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

거기서는 악한 자가 소요를 그치며 거기서는 곤비한 자가 평강을 얻으며

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

거기서는 갇힌 자가 다 함께 평안히 있어 감독자의 소리를 듣지 아니하며

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

거기서는 작은 자나 큰 자나 일반으로 있고 종이 상전에게서 놓이느니라

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

어찌하여 곤고한 자에게 빛을 주셨으며 마음이 번뇌한 자에게 생명을 주셨는고

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

이러한 자는 죽기를 바라도 오지 아니하니 그것을 구하기를 땅을 파고 숨긴 보배를 찾음보다 더하다가

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

무덤을 찾아 얻으면 심히 기뻐하고 즐거워하나니

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

하나님에게 둘러싸여 길이 아득한 사람에게 어찌하여 빛을 주셨는고

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

나는 먹기 전에 탄식이 나며 나의 앓는 소리는 물이 쏟아지는 것같구나

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

나의 두려워하는 그것이 내게 임하고 나의 무서워하는 그것이 내몸에 미쳤구나

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

평강도 없고 안온도 없고 안식도 없고 고난만 임하였구나