Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

この後、ヨブは口を開いて、自分の生れた日をのろった。

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

すなわちヨブは言った、

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

「わたしの生れた日は滅びうせよ。『男の子が、胎にやどった』と言った夜もそのようになれ。

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

その日は暗くなるように。神が上からこれを顧みられないように。光がこれを照さないように。

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

やみと暗黒がこれを取りもどすように。雲が、その上にとどまるように。日を暗くする者が、これを脅かすように。

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

その夜は、暗やみが、これを捕えるように。年の日のうちに加わらないように。月の数にもはいらないように。

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

また、その夜は、はらむことのないように。喜びの声がそのうちに聞かれないように。

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

日をのろう者が、これをのろうように。レビヤタンを奮い起すに巧みな者が、これをのろうように。

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

その明けの星は暗くなるように。光を望んでも、得られないように。また、あけぼののまぶたを見ることのないように。

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

これは、わたしの母の胎の戸を閉じず、また悩みをわたしの目に隠さなかったからである。

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

なにゆえ、わたしは胎から出て、死ななかったのか。腹から出たとき息が絶えなかったのか。

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

なにゆえ、ひざが、わたしを受けたのか。なにゆえ、乳ぶさがあって、わたしはそれを吸ったのか。

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

そうしなかったならば、わたしは伏して休み、眠ったであろう。そうすればわたしは安んじており、

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

自分のために荒れ跡を築き直した地の王たち、参議たち、

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

あるいは、こがねを持ち、しろがねを家に満たした君たちと一緒にいたであろう。

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

なにゆえ、わたしは人知れずおりる胎児のごとく、光を見ないみどりごのようでなかったのか。

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

かしこでは悪人も、あばれることをやめ、うみ疲れた者も、休みを得、

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

捕われ人も共に安らかにおり、追い使う者の声を聞かない。

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

小さい者も大きい者もそこにおり、奴隷も、その主人から解き放される。

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

なにゆえ、悩む者に光を賜い、心の苦しむ者に命を賜わったのか。

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

このような人は死を望んでも来ない、これを求めることは隠れた宝を掘るよりも、はなはだしい。

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

彼らは墓を見いだすとき、非常に喜び楽しむのだ。

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

なにゆえ、その道の隠された人に、神が、まがきをめぐらされた人に、光を賜わるのか。

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

わたしの嘆きはわが食物に代って来り、わたしのうめきは水のように流れ出る。

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

わたしの恐れるものが、わたしに臨み、わたしの恐れおののくものが、わが身に及ぶ。

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

わたしは安らかでなく、またおだやかでない。わたしは休みを得ない、ただ悩みのみが来る」。