Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

אחרי כן פתח איוב את פיהו ויקלל את יומו׃

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

ויען איוב ויאמר׃

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

יאבד יום אולד בו והלילה אמר הרה גבר׃

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

היום ההוא יהי חשך אל ידרשהו אלוה ממעל ואל תופע עליו נהרה׃

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

יגאלהו חשך וצלמות תשכן עליו עננה יבעתהו כמרירי יום׃

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

הלילה ההוא יקחהו אפל אל יחד בימי שנה במספר ירחים אל יבא׃

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

הנה הלילה ההוא יהי גלמוד אל תבא רננה בו׃

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

יקבהו אררי יום העתידים ערר לויתן׃

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

יחשכו כוכבי נשפו יקו לאור ואין ואל יראה בעפעפי שחר׃

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

כי לא סגר דלתי בטני ויסתר עמל מעיני׃

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

למה לא מרחם אמות מבטן יצאתי ואגוע׃

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

מדוע קדמוני ברכים ומה שדים כי אינק׃

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

כי עתה שכבתי ואשקוט ישנתי אז ינוח לי׃

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

עם מלכים ויעצי ארץ הבנים חרבות למו׃

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

או עם שרים זהב להם הממלאים בתיהם כסף׃

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

או כנפל טמון לא אהיה כעללים לא ראו אור׃

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

שם רשעים חדלו רגז ושם ינוחו יגיעי כח׃

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

יחד אסירים שאננו לא שמעו קול נגש׃

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

קטן וגדול שם הוא ועבד חפשי מאדניו׃

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

למה יתן לעמל אור וחיים למרי נפש׃

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

המחכים למות ואיננו ויחפרהו ממטמונים׃

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

השמחים אלי גיל ישישו כי ימצאו קבר׃

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

לגבר אשר דרכו נסתרה ויסך אלוה בעדו׃

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

כי לפני לחמי אנחתי תבא ויתכו כמים שאגתי׃

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

כי פחד פחדתי ויאתיני ואשר יגרתי יבא לי׃

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

לא שלותי ולא שקטתי ולא נחתי ויבא רגז׃