Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

Alors Job ouvrit la bouche et maudit le jour de sa naissance.

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

Job prit la parole et dit:

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

Périsse le jour où je suis né, et la nuit qui a dit: « Un homme est conçu! »

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

Ce jour, qu'il se change en ténèbres, que Dieu d'en haut n'en ait pas souci, que la lumière ne brille pas sur lui!

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Que les ténèbres et l'ombre de la mort le revendiquent, qu'un nuage épais le couvre, que l'éclipse de sa lumière jette l'épouvante!

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

Cette nuit, que les ténèbres en fassent leur proie, qu'elle ne compte pas dans les jours de l'année, qu'elle n'entre pas dans la supputation des mois!

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

Que cette nuit soit un désert stérile, qu'on n'y entende pas de cri d'allégresse!

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

Que ceux-là la maudissent, qui maudissent les jours, qui savent évoquer Léviathan!

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Que les étoiles de son crépuscule s'obscurcissent, qu'elle attende la lumière, sans qu'elle vienne, et qu'elle ne voie point les paupières de l'aurore,

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

parce qu'elle ne m'a pas fermé les portes du sein, et n'a pas dérobé la souffrance à mes regards!

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

Que ne suis-je mort dès le ventre de ma mère, au sortir de ses entrailles que n'ai-je expiré!

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

Pourquoi ai-je trouvé deux genoux pour me recevoir, et pourquoi deux mamelles à sucer?

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

Maintenant je serais couché et en paix, je dormirais et je me reposerais

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

avec les rois et les grands de la terre, qui se sont bâti des mausolées;

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

avec les princes qui avaient de l'or, et remplissaient d'argent leur demeures.

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

Ou bien, comme l'avorton ignoré, je n'existerais pas, comme ces enfants qui n'ont pas vu la lumière.

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

Là les méchants n'exercent plus leurs violences, là se repose l'homme épuisé de forces;

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

les captifs y sont tous en paix, ils n'entendent plus la voix de l'exacteur.

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

Là se trouvent le petit et le grand, l'esclave affranchi de son maître.

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

Pourquoi donner la lumière aux malheureux, et la vie à ceux dont l'âme est remplie d'amertume,

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

qui espèrent la mort, et la mort ne vient pas, qui la cherchent plus ardemment que les trésors,

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

qui sont heureux, qui tressaillent d'aise et se réjouissent quand ils ont trouvé le tombeau;

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

à l'homme dont la route est cachée et que Dieu enferme de toutes parts?

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

Mes soupirs sont comme mon pain et mes gémissements se répandent comme l'eau.

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

Ce que je crains, c'est ce qui m'arrive; ce que je redoute fond sur moi.

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

Plus de tranquillité, plus de paix, plus de repos, et le trouble m'a saisi.