Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

After this hath Job opened his mouth, and revileth his day.

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

And Job answereth and saith: —

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

Let the day perish in which I am born, And the night that hath said: 'A man-child hath been conceived.'

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

That day — let it be darkness, Let not God require it from above, Nor let light shine upon it.

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Let darkness and death-shade redeem it, Let a cloud tabernacle upon it, Let them terrify it as the most bitter of days.

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

That night — let thick darkness take it, Let it not be united to days of the year, Into the number of months let it not come.

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

Lo! that night — let it be gloomy, Let no singing come into it.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

Let the cursers of day mark it, Who are ready to wake up Leviathan.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Let the stars of its twilight be dark, Let it wait for light, and there is none, And let it not look on the eyelids of the dawn.

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

Because it hath not shut the doors Of the womb that was mine! And hide misery from mine eyes.

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

Why from the womb do I not die? From the belly I have come forth and gasp!

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

Wherefore have knees been before me? And what [are] breasts, that I suck?

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

For now, I have lain down, and am quiet, I have slept — then there is rest to me,

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

With kings and counsellors of earth, These building wastes for themselves.

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

Or with princes — they have gold, They are filling their houses [with] silver.

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

(Or as a hidden abortion I am not, As infants — they have not seen light.)

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

There the wicked have ceased troubling, And there rest do the wearied in power.

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

Together prisoners have been at ease, They have not heard the voice of an exactor,

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

Small and great [are] there the same. And a servant [is] free from his lord.

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

Why giveth He to the miserable light, and life to the bitter soul?

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

Who are waiting for death, and it is not, And they seek it above hid treasures.

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

Who are glad — unto joy, They rejoice when they find a grave.

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

To a man whose way hath been hidden, And whom God doth shut up?

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

For before my food, my sighing cometh, And poured out as waters [are] my roarings.

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

For a fear I feared and it meeteth me, And what I was afraid of doth come to me.

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

I was not safe — nor was I quiet — Nor was I at rest — and trouble cometh!