Jobi 3
1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.
After this, Job opened his mouth and cursed the day he was born.
2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:
He said,
3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.
“May the day on which I was born perish, the night that said, 'A boy has been conceived.'
4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!
May that day be dark; may not God from above call it to mind, neither may the sun shine on it.
5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!
May darkness and the shadow of death claim it for their own. May a cloud live over it; may everything that makes the day black truly terrify it.
6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!
As for that night, may thick darkness seize it. May it not rejoice among the days of the year; may it not come into the number of the months.
7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.
See, may that night be barren; may no joyful voice come into it.
8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.
May they curse that day, those who know how to wake up Leviathan.
9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,
May the stars of that day's dawn be dark. May that day look for light, but find none; neither may it see the eyelids of the dawn,
10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.
because it did not shut up the doors of my mother's womb, and because it did not hide trouble from my eyes.
11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?
Why did I not die when I came out from the womb? Why did I not give up my spirit when my mother bore me?
12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?
Why did her knees welcome me? Why did her breasts receive me so that I should suck?
13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,
For now I would have been lying down quietly. I would have slept and been at rest
14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,
with kings and counselors of the earth, who built up tombs for themselves that are now in ruins.
15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.
Or I would have been lying with princes who once had gold, who had filled their houses with silver.
16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?
Or perhaps I would have been stillborn, like infants that never see the light.
17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.
There the wicked cease from trouble; there the weary are at rest.
18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.
There the prisoners are at ease together; they do not hear the voice of the slave driver.
19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.
Both small and great people are there; the servant is free from his master there.
20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,
Why is light given to him who is in misery? Why is life given to the one who is bitter in soul,
21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;
to one who longs for death without it coming; to one who digs for death more than for hidden treasure?
22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?
Why is light given to one who rejoices very much and is glad when he finds the grave?
23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?
Why is light given to a man whose way is hidden, a man whom God has hedged in?
24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.
For my sighing happens instead of eating; my groaning is poured out like water.
25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.
For the thing that I feared has come on me; what I was afraid of has come to me.
26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.
I am not at ease, I am not quiet, and I have no rest; trouble comes instead.”
