Jobi 3
1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.
At length Job opened his mouth, and cursed the day of his birth.
2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:
And Job spake and said:
3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.
Perish the day in which I was born, and the night which said, “A man-child is conceived!”
4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!
Let that day be darkness; Let not God seek it from above; Yea, let not the light shine upon it!
5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!
Let darkness and the shadow of death redeem it; Let a cloud dwell upon it; Let whatever darkeneth the day terrify it!
6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!
As for that night, let darkness seize upon it; Let it not rejoice among the days of the year; Let it not come into the number of the months!
7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.
O let that night be unfruitful! Let there be in it no voice of joy;
8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.
Let them that curse the day curse it, Who are skilful to stir up the leviathan!
9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,
Let the stars of its twilight be darkened; Let it long for light, and have none; Neither let it see the eyelashes of the morning!
10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.
Because it shut not up the doors of my mother's womb, And hid not trouble from mine eyes.
11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?
Why died I not at my birth? Why did I not expire when I came forth from the womb?
12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?
Why did the knees receive me, And why the breasts, that I might suck?
13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,
For now should I lie down and be quiet; I should sleep; then should I be at rest,
14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,
With kings and counsellors of the earth, Who built up for themselves—ruins!
15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.
Or with princes that had gold, And filled their houses with silver;
16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?
Or, as a hidden untimely birth, I had perished; As infants which never saw the light.
17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.
There the wicked cease from troubling; There the weary are at rest.
18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.
There the prisoners rest together; They hear not the voice of the oppressor.
19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.
The small and the great are there, And the servant is free from his master.
20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,
Why giveth He light to him that is in misery, And life to the bitter in soul,
21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;
Who long for death, and it cometh not, And dig for it more than for hid treasures;
22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?
Who rejoice exceedingly, Yea, exult, when they can find a grave?
23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?
Why is light given to a man from whom the way is hid, And whom God hath hedged in?
24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.
For my sighing cometh before I eat, And my groans are poured out like water.
25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.
For that which I dread overtaketh me; That at which I shudder cometh upon me.
26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.
I have no peace, nor quiet, nor respite: Misery cometh upon me continually.
