Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

Afterward Iob opened his mouth, and cursed his day.

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

And Iob cryed out, and sayd,

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

Let the day perish, wherein I was borne, and the night when it was sayde, There is a man childe conceiued.

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

Let that day bee darkenesse, let not God regarde it from aboue, neyther let the light shine vpon it,

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

But let darkenesse, and the shadowe of death staine it: let the cloude remayne vpon it, and let them make it fearefull as a bitter day.

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

Let darkenesse possesse that night, let it not be ioyned vnto the dayes of the yeere, nor let it come into the count of the moneths.

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

Yea, desolate be that night, and let no ioy be in it.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

Let them that curse the day, (being readie to renue their mourning) curse it.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Let the starres of that twilight be dimme through darkenesse of it: let it looke for light, but haue none: neither let it see the dawning of the day,

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

Because it shut not vp the dores of my mothers wombe: nor hid sorowe from mine eyes.

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

Why died I not in the birth? or why dyed I not, when I came out of the wombe?

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

Why did the knees preuent me? and why did I sucke the breasts?

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

For so shoulde I now haue lyen and bene quiet, I should haue slept then, and bene at rest,

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

With the Kings and counselers of the earth, which haue buylded themselues desolate places:

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

Or with the princes that had golde, and haue filled their houses with siluer.

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

Or why was I not hid, as an vntimely birth, either as infants, which haue not seene the light?

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

The wicked haue there ceased from their tyrannie, and there they that laboured valiantly, are at rest.

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

The prisoners rest together, and heare not the voyce of the oppressour.

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

There are small and great, and the seruant is free from his master.

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

Wherefore is the light giuen to him that is in miserie? and life vnto them that haue heauie hearts?

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

Which long for death, and if it come not, they would euen search it more then treasures:

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

Which ioy for gladnes, and reioyce, when they can finde the graue.

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

Why is the light giuen to the man whose way is hid, and whom God hath hedged in?

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

For my sighing commeth before I eate, and my roarings are powred out like the water.

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

For the thing I feared, is come vpon me, and the thing that I was afraid of, is come vnto me.

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

I had no peace, neither had I quietnesse, neither had I rest, yet trouble is come.