Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

After this Job opened his mouth, and cursed his day,

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

saying,

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

Let the day perish in which I was born, and that night in which they said, Behold a boy!

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

Let that night be darkness, and let not the Lord regard it from above, neither let light come upon it.

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

But let darkness and the shadow of death seize it; let blackness come upon it;

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

let that day and night be cursed, let darkness carry them away; let it not come into the days of the year, neither let it be numbered with the days of the months.

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

But let that night be pain, and let not mirth come upon it, nor joy.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

But let him that curses that day curse it, [even] he that is ready to attack the great whale.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Let the stars of that night be darkened; let it remain [dark], and not come into light; and let it not see the morning star arise:

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

because it shut not up the gates of my mother's womb, for [so] it would have removed sorrow from my eyes.

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

For why died I not in the belly? and [why] did I not come forth from the womb and die immediately?

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

and why did the knees support me? and why did I suck the breasts?

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

Now I should have lain down and been quiet, I should have slept and been at rest,

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

with kings [and] councillors of the earth, who gloried in [their] swords;

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

or with rulers, whose gold was abundant, who filled their houses with silver:

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

or [I should have been] as an untimely birth proceeding from his mother's womb, or as infants who never saw light.

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

There the ungodly have burnt out the fury of rage; there the wearied in body rest.

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

And the men of old time have together ceased to hear the exactor's voice.

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

The small and great are there, and the servant that feared his lord.

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

For why is light given to those who are in bitterness, and life to those souls which are in griefs?

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

who desire death, and obtain it not, digging [for it] as [for] treasures;

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

and would be very joyful if they should gain it?

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

Death [is] rest to [such] a man, for God has hedged him in.

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

For my groaning comes before my food, and I weep being beset with terror.

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

For the terror of which I meditated has come upon me, and that which I had feared has befallen me.

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

I was not at peace, nor quiet, nor had I rest; yet wrath came upon me.