Jobi 3
1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.
After this Job opened his mouth, and cursed his day.
2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:
And Job answered and said,
3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.
Let the day perish in which I was born, and the night which said, There is a man-child conceived.
4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!
Let that day be darkness. Let not God from above seek for it, nor let the light shine upon it.
5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!
Let darkness and the shadow of death claim it for their own. Let a cloud dwell upon it. Let blackness come upon it.
6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!
As for that night, let thick darkness seize upon it. Let it not rejoice among the days of the year. Let it not come into the number of the months.
7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.
Lo, let that night be barren. Let no joyful voice come in it.
8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.
Let them curse it who curse the day, who are ready to rouse up leviathan.
9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,
Let the stars of the twilight of it be dark. Let it look for light, but have none, nor let it behold the eyelids of the morning.
10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.
Because it did not shut up the doors of my mother's womb, nor hide trouble from my eyes.
11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?
Why did I not die from the womb? Why did I not give up the spirit when my mother bore me?
12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?
Why did the knees receive me? Or why the breast, that I should suck?
13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,
For now I should have lain down and been quiet. I should have slept. Then I would have been at rest
14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,
with kings and counselors of the earth, who built waste places for themselves,
15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.
or with rulers who had gold, who filled their houses with silver.
16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?
Or I should have been as a hidden untimely birth, as infants that never saw light.
17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.
There the wicked cease from troubling, and there the weary are at rest.
18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.
There the prisoners are at ease together. They do not hear the voice of the taskmaster.
19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.
The small and the great are there. And the servant is free from his master.
20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,
Why is light given to him who is in misery, and life to the bitter in soul,
21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;
who long for death, but it comes not, and dig for it more than for hid treasures,
22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?
who rejoice exceedingly, and are glad when they can find the grave?
23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?
Why is light given to a man whose way is hid, and whom God has hedged in?
24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.
For my sighing comes before I eat, and my groanings are poured out like water.
25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.
For the thing which I fear comes upon me, and that which I am afraid of comes to me.
26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.
I am not at ease, nor am I quiet, neither have I rest, but trouble comes.
