Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

Te phoeiah Job a ka te a ang tih a khohnin te a tap.

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

Te vaengah Job loh a doo tih,

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

Amah kah thang nah khohnin neh, “Tongpa a yom,” a ti hlaem khaw paltham mai saeh.

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

Te khohnin te a hmuep la om palueng vetih, Pathen loh a so la toem pawt mako. Te dongah vangnah loh te soah sae boel saeh.

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Te te hmaisuep neh dueknah hlipkhup loh suk saeh. A soah khomai yaal saeh lamtah, hlamhop hnin bangla let saeh.

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

Tekah hlaem te a hmuep loh lo saeh lamtah kum khat kah khohnin dongah a kohoe boel saeh, hla taenah dongah khaw kun boel saeh.

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

Tekah hlaem te pumhong la om saeh lamtah a khuiah omngaih laa cuen boel saeh ne.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

Khohnin thae aka phoei thil tih, a coekcoe la Leviathan aka haeng loh, te te tap saeh.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Hlaemhmah aisi khaw hmuep saeh lamtah, khosae te lamtawn cakhaw sae boel saeh, mincang khosaeng te hmu boel saeh.

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

Ka bungko thohkhaih te a khaih mai vetih thakthaenah he ka mik lamloh a thuh mai kolla.

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

Balae tih bung khuiah ka duek pawh. Bungko lamloh ka thoeng tih ka pal hae.

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

Balae tih khuklu loh kai n'doe, balae tih rhangsuk loh n'khut.

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

Ka yalh to palueng koinih la ka ip mong vetih ka duem lah ni.

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

Manghai rhoek neh a imrhong aka thoh diklai olrhoep rhoek taengla,

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

Amih taengkah sui mangpa rhoek neh a im ah tangka aka hawn rhoek taengah.

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

Rhumpu bangla n'thuh kanoek vetih vangnah aka hmuh noek pawh camoe rhoek bangla ka om pawt mako.

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

Teah te halang rhoek loh khoponah a toeng uh tih thadueng aka bawt khaw pahoi duem.

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

Thongtla rhoek te rhenten rhalthal uh tih, tueihno ol ya uh pawh.

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

Tanoe neh kangham khaw amah la om pahoi tih sal khaw a boei taeng lamloh sayalh coeng.

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

Balae tih thakthaekung taengah vangnah, hinglu khahing taengah hingnah a paek?

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

Dueknah hamla aka rhingda long khaw dang hae pawt tih kawn lakah te te a too.

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

Phuel a hmuh uh vaengah omngaihnah neh a ngaingaih la a kohoe uh.

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

A longpuei te hlang ham tah a thuh dae a taengah Pathen loh a mak pah.

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

Ka buh hmai ah ka hueinah ha pawk tih ka kawknah he tui bangla pha.

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

Birhihnah neh ka birhih akhaw kamah m'vuei tih ka rhih nawn te khaw kamah taengah thoeng.

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

Ka dingsuek pawt tih ka mong pawh, ka duem pawt vaengah khoponah ha thoeng,” a ti.