Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

Y Job nuevamente tomó la palabra y dijo:

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

¡Si pudiera volver a ser como estaba en los meses pasados, en los días en que Dios me estaba cuidando!

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

Cuando su luz brillaba sobre mi cabeza, y cuando por su luz podía andar en la oscuridad.

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

Cuando yo estaba en los días de mi juventud, cuando mi tienda fue cubierta por la mano de Dios;

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

Cuando él Todopoderoso estaba todavía conmigo, y mis hijos me rodeaban;

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

Cuando mis pies se lavaron con leche, y ríos de aceite fluían de la roca para mí.

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

Cuando salía a la puerta, para subir al pueblo y tomar asiento en el lugar público.

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

Los jóvenes me vieron y se escondían, y los ancianos se levantaron de sus asientos;

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

Los gobernantes se callaron, y se pusieron las manos en la boca;

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

Los jefes bajaron su voz, y sus lenguas se les pegaba al paladar de sus bocas.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

Porque cuando llegó a sus oídos, los hombres dijeron que yo era verdaderamente feliz; Y cuando vieron sus ojos, me dieron testimonio;

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

Porque yo era un salvador de los pobres cuando él clamaba por ayuda, y por huérfano que no tenía ayuda.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

La bendición de aquel que estaba cerca de la destrucción vino sobre mí, y puse una canción de alegría en el corazón de la viuda.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

Me puse la justicia como mi ropa, y estaba llena de ella; Las decisiones correctas fueron para mí una bata y un tocado.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

Yo era ojos para los ciegos, y pies para el que no tenía poder para caminar.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

Yo era un padre para los pobres, examinaba la causa que no conocía.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

Por mí se rompieron los grandes dientes del malvado, y le hice renunciar a lo que había quitado violentamente.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Entonces dije: Terminaré con mis hijos a mi alrededor, mis días serán como la arena en número;

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

Mi raíz estará abierta a las aguas, y él rocío de la noche estará en mis ramas,

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

Mi gloria será siempre nueva, y mi arco se renueva fácilmente en mi mano.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

Los hombres me escucharon, esperando y guardando silencio para mis sugerencias.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

Después de haber dicho lo que tenía en mente, se quedaron callados y dejaron que mis palabras se adentren en sus corazones;

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

Me esperaban como a la lluvia, abriendo la boca como a las lluvias de primavera.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

Cuando yo les sonreía, cuando no tenían esperanza, y la luz de mi cara nunca fue nublada por su miedo.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

Tomé mi lugar como jefe, guiándolos en su camino, y fui como rey entre su ejército cuando estaban tristes yo los consolaba.