Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

Entonces Job respondió:

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

Ojalá volviera a ser como en meses pasados, como en los días cuando ʼElohim me vigilaba,

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

cuando su lámpara estaba sobre mi cabeza y a su luz yo caminaba en la oscuridad,

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

aquellos días de mi vigor cuando la amistad íntima de ʼElohim velaba sobre mi vivienda,

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

cuando ʼEL-Shadday aún estaba conmigo, y mis hijos alrededor de mí,

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

cuando mis pasos eran lavados con mantequilla y la roca me derramaba ríos de aceite,

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

cuando iba a la puerta de la ciudad y en la plaza preparaba mi asiento.

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

Los jóvenes me veían y se escondían. Los ancianos se levantaban y permanecían en pie.

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

Los magistrados detenían sus palabras y ponían la mano sobre sus bocas.

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

La voz de los nobles enmudecía y su lengua se les pegaba al paladar.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

Los oídos que me escuchaban me llamaban bienaventurado, y los ojos que me miraban daban testimonio a mi favor.

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

Porque yo libraba al pobre que clamaba y al huérfano que no tenía ayudador.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

La bendición del que iba a perecer caía sobre mí, y daba alegría al corazón de la viuda.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

Me vestía de rectitud y con ella me cubría. Mi justicia era como un manto y un turbante.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

Yo era ojos para el ciego y pies para el cojo.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

Era padre de los menesterosos. Me informaba con diligencia de la causa que no entendía.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

Rompía las quijadas del perverso y de sus dientes arrancaba la presa.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Me decía: En mi nido moriré, y como la arena multiplicaré mis días.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

Mi raíz se extendía hacia las aguas, y el rocío pernoctaba en mi ramaje.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

Mi honra se renovaba en mí, y mi arco se fortalecía en mi mano.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

Me escuchaban, esperaban y guardaban silencio ante mi consejo.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

Después de mi palabra no replicaban. Mi razón destilaba sobre ellos.

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

La esperaban como a la lluvia temprana, y abrían su boca como a la lluvia tardía.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

Si me reía con ellos, no lo creían, y no tenían en menos la luz de mi semblante.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

Yo les escogía el camino, y me sentaba entre ellos como su jefe. Yo vivía como un rey en medio de su tropa, como el que consuela a los que están de duelo.