Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

Еще же приложив Иов, рече в притчах:

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

кто мя устроит по месяцам преждних дний, в нихже мя Бог храняше,

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

якоже егда светяшеся светилник Его над главою моею, егда светом Его хождах во тме,

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

егда бех тяжек в путех, егда Бог посещение творяше дому моему,

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

егда бех богат зело, окрест же мене раби,

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

егда обливахуся путие мои маслом кравиим, горы же моя обливахуся млеком,

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

егда исхождах изутра во град, на стогнах же поставляшеся ми престол?

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

Видяще мя юноши скрывашася, старейшины же вси воставаша:

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

вельможи же преставаху глаголати, перст возложше на уста своя.

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

Слышавшии же блажиша мя, и язык их прильпе гортани их:

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

яко ухо слыша и ублажи мя, око же видев мя уклонися.

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

Спасох бо убогаго от руки сильнаго, и сироте, емуже не бе помощника, помогох.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

Благословение погибающаго на мя да приидет, уста же вдовича благословиша мя.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

В правду же облачахся, одевахся же в суд яко в ризу.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

Око бех слепым, нога же хромым:

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

аз бых отец немощным, распрю же, еяже не ведях, изследих:

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

сотрох же членовныя неправедных, от среды же зубов их грабление изях.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Рех же: возраст мой состареется якоже стебло финиково, многа лета поживу.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

Корень разверзеся при воде, и роса пребудет на жатве моей.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

Слава моя нова со мною, и лук мой в руце моей пойдет.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

(Старейшины) слышавшии мя внимаху, молчаху же о моем совете.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

К моему глаголу не прилагаху, радовахуся же, егда к ним глаголах:

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

якоже земля жаждущая ожидает дождя, тако сии моего глаголания.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

Аще возсмеюся к ним, не вериша: и свет лица моего не отпадаше.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

Избрах путь их, и седех князь, и вселяхся якоже царь посреде храбрых, аки утешаяй печальных.