Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

[Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.