Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.