Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

addidit quoque Iob adsumens parabolam suam et dixit

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

quis mihi tribuat ut sim iuxta menses pristinos secundum dies quibus Deus custodiebat me

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

quando splendebat lucerna eius super caput meum et ad lumen eius ambulabam in tenebris

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

sicut fui in diebus adulescentiae meae quando secreto Deus erat in tabernaculo meo

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

quando erat Omnipotens mecum et in circuitu meo pueri mei

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

quando lavabam pedes meos butyro et petra fundebat mihi rivos olei

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

quando procedebam ad portam civitatis et in platea parabant cathedram mihi

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

videbant me iuvenes et abscondebantur et senes adsurgentes stabant

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

principes cessabant loqui et digitum superponebant ori suo

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

vocem suam cohibebant duces et lingua eorum gutturi suo adherebat

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

auris audiens beatificabat me et oculus videns testimonium reddebat mihi

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

quod liberassem pauperem vociferantem et pupillum cui non esset adiutor

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

benedictio perituri super me veniebat et cor viduae consolatus sum

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

iustitia indutus sum et vestivit me sicut vestimento et diademate iudicio meo

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

oculus fui caeco et pes claudo

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

pater eram pauperum et causam quam nesciebam diligentissime investigabam

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

conterebam molas iniqui et de dentibus illius auferebam praedam

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

dicebamque in nidulo meo moriar et sicut palma multiplicabo dies

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

radix mea aperta est secus aquas et ros morabitur in messione mea

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

gloria mea semper innovabitur et arcus meus in manu mea instaurabitur

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

qui me audiebant expectabant sententiam et intenti tacebant ad consilium meum

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

verbis meis addere nihil audebant et super illos stillabat eloquium meum

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

expectabant me sicut pluviam et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

si quando ridebam ad eos non credebant et lux vultus mei non cadebat in terram

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

si voluissem ire ad eos sedebam primus cumque sederem quasi rex circumstante exercitu eram tamen maerentium consolator