Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

욥이 또 비사를 들어 가로되

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

내가 이전 달과 하나님이 나를 보호하시던 날에 지내던것 같이 되었으면

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

그 때는 그의 등불이 내 머리에 비취었고 내가 그 광명을 힘입어 흑암에 행하였었느니라

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

나의 강장하던 날과 같이 지내었으면 그 때는 하나님의 우정이 내 장막 위에 있었으며

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

그 때는 전능자가 오히려 나와 함께 계셨으며 나의 자녀들이 나를 둘러 있었으며

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

뻐터가 내 발자취를 씻기며 반석이 나를 위하여 기름 시내를 흘러 내었으며

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

그 때는 내가 나가서 성문에 이르기도 하며 내 자리를 거리에 베풀기도 하였었느니라

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

나를 보고 소년들은 숨으며 노인들은 일어나서 서며

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

방백들은 말을 참고 손으로 입을 가리우며

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

귀인들은 소리를 금하니 그 혀가 입 천장에 붙었었느니라

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

귀가 들은즉 나를 위하여 축복하고 눈이 본즉 나를 위하여 증거 하였었나니

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

이는 내가 부르짖는 빈민과 도와줄 자 없는 고아를 건졌음이라

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

망하게 된 자도 나를 위하여 복을 빌었으며 과부의 마음이 나로 인하여 기뻐 노래하였었느니라

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

내가 의로 옷을 삼아 입었으며 나의 공의는 도포와 면류관 같았었느니라

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

나는 소경의 눈도 되고 절뚝발이의 발도 되고

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

빈궁한 자의 아비도 되며 생소한 자의 일을 사실하여 주었으며

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

불의한 자의 어금니를 꺽고 그 잇사이에서 겁탈한 물건을 빼어 내었었느니라

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

내가 스스로 말하기를 나는 내 보금자리에서 선종하리라 나의 날은 모래 같이 많을 것이라

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

내 뿌리는 물로 뻗어나가고 내 가지는 밤이 맞도록 이슬에 젖으 며

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

내 영광은 내게 새로와지고 내 활은 내 손에서 날로 강하여지느니라 하였었노라

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

무리는 내 말을 들으며 나의 가르치기를 잠잠히 기다리다가

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

내가 말한 후에 그들이 말을 내지 못하였었나니 나의 말이 그들에게 이슬같이 됨이니라

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

그들이 나 바라기를 비 같이 하였으며 입을 벌리기를 늦은 비 기다리듯 하였으므로

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

그들이 의지 없을 때에 내가 함소하여 동정하면 그들이 나의 얼굴 빛을 무색하게 아니하였었느니라

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

내가 그들의 길을 택하고 으뜸으로 앉았었나니 왕이 군중에 거함도 같았고 애곡하는 자를 위로하는 사람도 같았었느니라