Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

ヨブはまた言葉をついで言った、

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

「ああ過ぎた年月のようであったらよいのだが、神がわたしを守ってくださった日のようであったらよいのだが。

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

あの時には、彼のともしびがわたしの頭の上に輝き、彼の光によってわたしは暗やみを歩んだ。

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

わたしの盛んな時のようであったならよいのだが。あの時には、神の親しみがわたしの天幕の上にあった。

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

あの時には、全能者がなおわたしと共にいまし、わたしの子供たちもわたしの周囲にいた。

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

あの時、わたしの足跡は乳で洗われ、岩もわたしのために油の流れを注ぎだした。

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

あの時には、わたしは町の門に出て行き、わたしの座を広場に設けた。

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

若い者はわたしを見てしりぞき、老いた者は身をおこして立ち、

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

君たる者も物言うことをやめて、その口に手を当て、

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

尊い者も声をおさめて、その舌を上あごにつけた。

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

耳に聞いた者はわたしを祝福された者となし、目に見た者はこれをあかしした。

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

これは助けを求める貧しい者を救い、また、みなしごおよび助ける人のない者を救ったからである。

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

今にも滅びようとした者の祝福がわたしに来た。わたしはまたやもめの心をして喜び歌わせた。

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

わたしは正義を着、正義はわたしをおおった。わたしの公義は上着のごとく、また冠のようであった。

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

わたしは目しいの目となり、足なえの足となり、

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

貧しい者の父となり、知らない人の訴えの理由を調べてやった。

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

わたしはまた悪しき者のきばを折り、その歯の間から獲物を引き出した。

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

その時、わたしは言った、『わたしは自分の巣の中で死に、わたしの日は砂のように多くなるであろう。

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

わたしの根は水のほとりにはびこり、露は夜もすがらわたしの枝におくであろう。

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

わたしの栄えはわたしと共に新しく、わたしの弓はわたしの手にいつも強い』と。

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

人々はわたしに聞いて待ち、黙して、わたしの教に従った。

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

わたしが言った後は彼らは再び言わなかった。わたしの言葉は彼らの上に雨のように降りそそいだ。

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

彼らは雨を待つように、わたしを待ち望み、春の雨を仰ぐように口を開いて仰いだ。

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

彼らが希望を失った時にも、わたしは彼らにむかってほほえんだ。彼らはわたしの顔の光を除くことができなかった。

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

わたしは彼らのために道を選び、そのかしらとして座し、軍中の王のようにしており、嘆く者を慰める人のようであった。