Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

Et Job continuant à parler en discours relevés, dit:

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

O! qui me rendra les mois de jadis, et les jours, où Dieu me gardait,

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

où, sa lampe brillant au-dessus de ma tête, à sa clarté je perçais les ténèbres;

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

où j'étais au temps de mon automne; quand Dieu avec sa cour veillait sur ma tente;

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

quand le Tout-puissant était encore avec moi, qu'autour de moi j'avais mes enfants;

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

quand mes pieds baignaient dans le lait, et que le rocher me versait des ruisseaux d'huile;

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

quand je me rendais à la Porte dans la ville, et que je mettais mon siège dans la Place?

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

A mon aspect les jeunes se tiraient en arrière, et les vieux se levaient, et demeuraient debout;

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

les princes s'arrêtaient en parlant, et mettaient leur main sur leur bouche;

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

la voix des nobles restait muette, et leur langue, collée à leur palais.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

Car, sur ma renommée, on me disait heureux, et à ma vue, on me donnait des éloges.

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

C'est que je sauvais le pauvre gémissant, et l'orphelin qui était sans aide;

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

l'homme qui périssait, avait à me bénir, et je mettais la joie dans le cœur de la veuve;

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

je prenais la justice pour mon vêtement, et elle me prenait pour son vêtement; mon équité m'était comme un manteau et un turban;

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

je servais d'œil à l'aveugle, et de pieds au boiteux;

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

j'étais un père pour le pauvre, et je connaissais de la cause de l'inconnu,

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

et je brisais la mâchoire du méchant, et d'entre ses dents lui arrachais sa proie.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Aussi je me disais: Je mourrai avec mon aire, et comme le Phénix, je prolongerai mes jours;

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

ma racine sera exposée aux eaux, et la rosée passera la nuit sur mes branches;

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

ma gloire me restera toujours jeune, et mon arc en ma main prendra force nouvelle.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

Ils m'écoutaient avec attente, et à mon avis ils se taisaient;

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

après moi ils ne prenaient plus la parole, et sur eux mon discours s'épanchait.

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

Ils m'attendaient, comme on attend la rosée, et leur bouche s'ouvrait, comme pour recevoir une pluie du printemps.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

Je leur souriais, quand ils perdaient courage; et ils ne pouvaient m'ôter la sérénité de mon front.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

Si je prenais mon chemin vers eux, j'y avais la place d'un chef, et j'étais assis comme un roi, au milieu de la foule, comme un consolateur, parmi les affligés.