Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

Et Job, ajoutant à ce qui précède, dit:

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

Qui me rendra les jours d'autrefois, le temps où Dieu prenait de soin de me garder?

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

Alors sa lampe brillait sur ma tête: alors avec sa lumière je ne craignais pas de marcher dans les ténèbres.

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

Alors je foulais de mes pieds la voie; alors Dieu veillait sur ma maison.

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

Alors je m'asseyais à l'ombre de mes arbres, et mes enfants étaient autour de moi.

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

Alors mes sentiers ruisselaient de beurre et mes collines de lait.

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

Alors j'entrais dès l'aurore en la ville, et un siège m'était réservé sur les places.

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

Les jeunes gens à mon aspect se voilaient; et les anciens restaient debout.

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

Les forts cessaient de parler; ils se mettaient un doigt sur la bouche.

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

Attentifs à mes discours, ils me déclaraient heureux, après quoi leur langue était collée à leur gosier.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

L'oreille m'avait ouï et l'on me proclamait heureux; l'œil m'avait vu et l'on s'inclinait.

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

Car j'avais délivré le pauvre des mains du riche; j'avais protégé l'orphelin qui manquait d'appui.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

La bénédiction de l'abandonné s'adressait à moi; la bouche de la veuve aussi me bénissait.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

Je m'étais revêtu de justice; je m'étais enveloppé d'équité comme d'un manteau double.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

J'étais l'œil de l'aveugle et le pied du boiteux.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

J'étais le père des faibles; j'étudiais des causes que je ne connaissais pas.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

Aussi j'ai brisé les mâchoires de l'injuste; j'ai arraché de ses dents la proie qu'il avait saisie.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Et j'ai dit: Mon âge se prolongera comme celui du palmier; ma vie sera de longue durée.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

La racine se montrera hors de l'eau, et la rosée passera la nuit dans ma moisson.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

Ma gloire est pour moi chose vaine, et elle marche mon arc à la main.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

A peine m'avait-on entendu que l'on s'attachait à moi; on gardait le silence en recueillant mes conseils.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

Nul n'ajoutait à mes discours, et les hommes étaient pleins de joie que je leur avais parlé.

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

Comme la terre altérée reçoit la pluie, de même ils recevaient mes paroles.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

Lorsque je riais avec eux, ils n'y pouvaient croire, et l'éclat de mon visage n'en était pas amoindri.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

Je leur avais indiqué la voie, ils m'avaient institué leur chef, et ma demeure semblait celle d'un roi entouré de gardes ou d'un consolateur des affligés.