Jobi 29
1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:
And Job addeth to lift up his simile, and saith: —
2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,
Who doth make me as [in] months past, As [in] the days of God's preserving me?
3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;
In His causing His lamp to shine on my head, By His light I walk [through] darkness.
4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,
As I have been in days of my maturity, And the counsel of God upon my tent.
5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;
When yet the Mighty One [is] with me. Round about me — my young ones,
6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.
When washing my goings with butter, And the firm rock [is] with me rivulets of oil.
7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,
When I go out to the gate by the city, In a broad place I prepare my seat.
8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;
Seen me have youths, and they, been hidden, And the aged have risen — they stood up.
9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;
Princes have kept in words, And a hand they place on their mouth.
10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.
The voice of leaders hath been hidden, And their tongue to the palate hath cleaved.
11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,
For the ear heard, and declareth me happy, And the eye hath seen, and testifieth [to] me.
12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.
For I deliver the afflicted who is crying, And the fatherless who hath no helper.
13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.
The blessing of the perishing cometh on me, And the heart of the widow I cause to sing.
14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.
Righteousness I have put on, and it clotheth me, As a robe and a diadem my justice.
15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;
Eyes I have been to the blind, And feet to the lame [am] I.
16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.
A father I [am] to the needy, And the cause I have not known I search out.
17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.
And I break the jaw-teeth of the perverse, And from his teeth I cast away prey.
18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;
And I say, 'With my nest I expire, And as the sand I multiply days.'
19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;
My root is open unto the waters, And dew doth lodge on my branch.
20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.
My honour [is] fresh with me, And my bow in my hand is renewed.
21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.
To me they have hearkened, Yea, they wait, and are silent for my counsel.
22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.
After my word they change not, And on them doth my speech drop,
23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.
And they wait as [for] rain for me, And their mouth they have opened wide [As] for the latter rain.
24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.
I laugh unto them — they give no credence, And the light of my face cause not to fall.
25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.
I choose their way, and sit head, And I dwell as a king in a troop, When mourners he doth comfort.
