Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

Moreover, Job continued his parable, and said,

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

Oh that I were as [in] months past, as [in] the days [when] God preserved me;

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

When his candle shined upon my head, [and when] by his light I walked [through] darkness;

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

As I was in the days of my youth, when the secret of God [was] upon my tabernacle;

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

When the Almighty [was] yet with me, [when] my children [were] about me;

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

When I washed my steps with butter, and the rock poured me out rivers of oil;

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

When I went out to the gate through the city, [when] I prepared my seat in the street!

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

The young men saw me, and hid themselves: and the aged arose, [and] stood up.

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

The princes refrained talking, and laid [their] hand on their mouth.

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

The nobles held their peace, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

When the ear heard [me], then it blessed me; and when the eye saw [me], it gave witness to me:

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, and [him that had] none to help him.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow's heart to sing for joy.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

I put on righteousness, and it clothed me: my judgment [was] as a robe and a diadem.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

I was eyes to the blind, and feet [was] I to the lame.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

I [was] a father to the poor: and the cause [which] I knew not I searched out.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

And I broke the jaws of the wicked, and plucked the spoil out of his teeth.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply [my] days as the sand.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

My root [was] spread out by the waters, and the dew lay all night upon my branch.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

My glory [was] fresh in me, and my bow was renewed in my hand.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

To me [men] gave ear, and waited, and kept silence at my counsel.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

After my words they spoke not again; and my speech dropped upon them.

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide [as] for the latter rain.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

[If] I laughed on them, they believed [it] not; and the light of my countenance they cast not down.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

I chose out their way, and sat chief, and dwelt as a king in the army, as one [that] comforteth the mourners.