Jobi 29
1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:
Job resumed speaking and said,
2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,
“Oh, that I were as I was in the past months when God cared for me,
3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;
when his lamp shined on my head, and when I walked through darkness by his light.
4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,
Oh, that I were as I was in the ripeness of my days when the friendship of God was on my tent,
5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;
when the Almighty was yet with me, and my children were around me,
6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.
when my way was covered with cream, and the rock poured out for me streams of oil!
7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,
When I went out to the city gate, when I sat in my place in the city square,
8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;
the young men saw me and kept their distance from me in respect, and the aged people rose and stood for me.
9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;
The princes used to refrain from talking when I came; they would lay their hand on their mouths.
10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.
The voices of the noblemen were hushed, and their tongue clung to the roof of their mouths.
11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,
For after their ears heard me, they would then bless me; after their eyes saw me, they would then give witness to me and approve of me
12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.
because I rescued the one who was poor when he cried out, and the one who had no father when he had no one to help him.
13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.
The blessing of him who was about to perish came on me; I caused the widow's heart to sing for joy.
14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.
I put on righteousness, and it clothed me; my justice was like a robe and a turban.
15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;
I was eyes to blind people; I was feet to lame people.
16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.
I was a father to needy people; I would examine the case even of one whom I did not know.
17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.
I broke the jaws of the unrighteous man; I plucked the victim out from between his teeth.
18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;
Then I said, 'I will die in my nest; I will multiply my days like the grains of sand.
19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;
My roots are spread out to the waters, and dew lies all night on my branches.
20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.
The honor in me is always fresh, and the bow of my strength is always new in my hand.'
21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.
To me men listened; they waited for me; they stayed silent to hear my advice.
22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.
After my words were done, they did not speak again; my speech dropped like water on them.
23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.
They always waited for me as they waited for rain; they opened their mouth wide to drink in my words, as they would do for the latter rain.
24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.
I smiled on them when they did not expect it; they did not reject the light of my face.
25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.
I selected their way and sat as their chief; I lived like a king in his army, like one who comforts mourners.
