Jobi 29
1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:
And Job continued and said in his parable,
2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,
Oh that I were as in months past, wherein God preserved me!
3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;
As when his lamp shone over my head; when by his light I walked through darkness.
4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,
[As] when I steadfastly pursued my ways, when God took care of my house.
5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;
When I was very fruitful, and my children were about me;
6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.
when my ways were moistened with butter, and the mountains flowed for me with milk.
7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,
When I went forth early in the city, and the seat was placed for me in the streets.
8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;
The young men saw me, and hid themselves: and all the old men stood up.
9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;
And the great men ceased speaking, and laid their finger on their mouth.
10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.
And they that heard [me] blessed me, and their tongue clave to their throat.
11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,
For the ear heard, and blessed me; and the eye saw me, and turned aside.
12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.
For I saved the poor out of the hand of the oppressor, and helped the fatherless who had no helper.
13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.
Let the blessing of the perishing one come upon me; yes, the mouth of the widow has blessed me.
14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.
Also I put on righteousness, and clothed myself with judgment like a mantle.
15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;
I was the eye of the blind, and the foot of the lame.
16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.
I was the father of the helpless; and I searched out the cause which I knew not.
17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.
And I broke the jaw teeth of the unrighteous; I plucked the spoil out of the midst of their teeth.
18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;
And I said, My age shall continue as the stem of a palm tree; I shall live a long while.
19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;
[My] root was spread out by the water, and the dew would lodge on my crop.
20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.
My glory was fresh in me, and by bow prospered in his hand.
21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.
[Men] heard me, and gave heed, and they were silent at my counsel.
22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.
At my word they spoke not again, and they were very gland whenever I spoke to them.
23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.
As the thirsty earth expecting the rain, so they [waited for] my speech.
24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.
Were I to laugh on them, they would not believe [it]; and the light of my face has not failed.
25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.
I chose out their way, and sat chief, and lived as a king in the midst of warriors, as one comforting mourners.
