Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

So Iob proceeded and continued his parable, saying,

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

Oh that I were as in times past, when God preserued me!

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

When his light shined vpon mine head: and when by his light I walked thorowe the darkenesse,

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

As I was in the dayes of my youth: when Gods prouidence was vpon my tabernacle:

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

When the almightie was yet with me, and my children round about me.

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

When I washed my pathes with butter, and when the rocke powred me out riuers of oyle:

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

When I went out to the gate, euen to the iudgement seat, and when I caused them to prepare my seate in the streete.

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

The yong men saw me, and hid themselues, and the aged arose, and stood vp.

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

The princes stayed talke, and layde their hand on their mouth.

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

The voyce of princes was hidde, and their tongue cleaued to the roofe of their mouth.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

And when the eare heard me, it blessed me: and when the eye sawe me, it gaue witnesse to me.

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

For I deliuered the poore that cryed, and the fatherlesse, and him that had none to helpe him.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

The blessing of him that was ready to perish, came vpon me, and I caused the widowes heart to reioyce.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

I put on iustice, and it couered me: my iudgement was as a robe, and a crowne.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

I was the eyes to the blinde, and I was the feete to the lame.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

I was a father vnto the poore, and when I knewe not the cause, I sought it out diligently.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

I brake also the chawes of the vnrighteous man, and pluckt the praye out of his teeth.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Then I sayde, I shall die in my nest, and I shall multiplie my dayes as the sand.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

For my roote is spread out by the water, and the dewe shall lye vpon my branche.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

My glory shall renue towarde me, and my bowe shall be restored in mine hand.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

Vnto me men gaue eare, and wayted, and helde their tongue at my counsell.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

After my wordes they replied not, and my talke dropped vpon them.

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

And they wayted for me, as for the raine, and they opened their mouth as for the latter rayne.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

If I laughed on them, they beleeued it not: neither did they cause the light of my countenance to fall.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

I appoynted out their way, and did sit as chiefe, and dwelt as a King in the army, and like him that comforteth the mourners.