Jobi 29
1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:
Job also added, taking up his parable, and said:
2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,
Who will grant me, that I might be according to the months past, according to the days in which God kept me?
3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;
When his lamp shined over my head, and I walked by his light in darkness?
4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,
As I was in the days of my youth, when God was secretly in my tabernacle?
5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;
When the Almighty was with me: and my servants round about me?
6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.
When I washed my feet with butter, and the rock poured me out rivers of oil?
7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,
When I went out to the gate of the city, and in the street they prepared me a chair?
8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;
The young men saw me, and hid themselves: and the old men rose up and stood.
9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;
The princes ceased to speak, and laid the finger on their mouth.
10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.
The rulers held their peace, and their tongue cleaved to their throat.
11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,
The ear that heard me blessed me, and the eye that saw me gave witness to me:
12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.
Because I had delivered the poor man that cried out; and the fatherless that had no helper.
13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.
The blessing of him that was ready to perish came upon me, and I comforted the heart of the widow.
14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.
I was clad with justice: and I clothed myself with my judgment, as with a robe and a diadem.
15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;
I was an eye to the blind, and a foot to the lame.
16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.
I was the father of the poor: and the cause which I knew not, I searched out most diligently.
17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.
I broke the jaws of the wicked man, and out of his teeth I took away the prey.
18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;
And I said: I shall die in my nest, and as a palm tree shall multiply my days.
19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;
My root is opened beside the waters, and dew shall continue in my harvest.
20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.
My glory shall always be renewed, and my bow in my hand shall be repaired.
21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.
They that heard me, waited for my sentence, and being attentive held their peace at my counsel.
22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.
To my words they durst add nothing, and my speech dropped upon them.
23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.
They waited for me as for rain, and they opened their mouth as for a latter shower.
24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.
If at any time I laughed on them, they believed not, and the light of my countenance fell not on earth.
25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.
If I had a mind to go to them, I sat first, and when I sat as a king, with his army standing about him, yet I was a comforter of them that mourned.
