Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

Job also added to this, using figures of speech, and he said:

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

Who will grant to me that I might be as I was in former months, according to the days when God kept watch over me?

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

At that time, his lamp shined over my head, and by his light, I walked through the darkness.

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

I was then just as in the days of my youth, when God was privately in my tabernacle.

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

At that time, the Almighty was with me and my children surrounded me.

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

Then, I washed my feet with butter, and a boulder poured out rivers of oil for me.

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

When I went to the gate of the city, or to the main street, they prepared a chair for me.

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

The youths saw me and hid themselves, and the elders, rising up, remained standing.

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

The leaders stopped talking, and they placed a finder over their mouth.

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

The commanders subdued their voice, and their tongue adhered to their throat.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

The ear that heard me, blessed me, and the eye that saw me, gave testimony for me.

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

This was because I had freed the poor, who cried out, and the orphan, who had no helper.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

The blessing of him who would have been destroyed came upon me, and I consoled the heart of the widow.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

I put on justice, and I clothed myself with my judgment, like a robe and a diadem.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

I was an eye for the blind and a foot for the lame.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

I was the father of the poor; and if I lacked knowledge about any case, I investigated very diligently.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

I crushed the jaws of the impious, and I took away prey from his teeth.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

And I said, “I will die in my little nest, and like a palm tree, I will multiply my days.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

My root has been spread beside the waters, and the dew will remain with my harvest.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

My glory will always be restored, and my bow will be restored to my hand.”

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

Those who heard me, expected vindication, and they listened closely in silence to my counsel.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

To my words, they dared to add nothing, and my eloquence poured over them.

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

They waited for me as for rain, and they opened their mouth as for belated rains.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

If I had ever laughed at them, they would not have believed it, and the light of my face was not cast down towards the ground.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

If I wished to go to them, I sat down first, and, though I sat like a king surrounded by an army, yet I was a comforter to those who mourned.