Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

And Job again took up the word and said,

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

If only I might again be as I was in the months which are past, in the days when God was watching over me!

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

When his light was shining over my head, and when I went through the dark by his light.

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

As I was in my flowering years, when my tent was covered by the hand of God;

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

While the Ruler of all was still with me, and my children were round me;

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

When my steps were washed with milk, and rivers of oil were flowing out of the rock for me.

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

When I went out of my door to go up to the town, and took my seat in the public place,

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

The young men saw me, and went away, and the old men got up from their seats;

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

The rulers kept quiet, and put their hands on their mouths;

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

The chiefs kept back their words, and their tongues were joined to the roofs of their mouths.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

For when it came to their ears, men said that I was truly happy; and when their eyes saw, they gave witness to me;

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

For I was a saviour to the poor when he was crying for help, to the child with no father, and to him who had no supporter.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

The blessing of him who was near to destruction came on me, and I put a song of joy into the widow's heart.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

I put on righteousness as my clothing, and was full of it; right decisions were to me a robe and a head-dress.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

I was eyes to the blind, and feet to him who had no power of walking.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

I was a father to the poor, searching out the cause of him who was strange to me.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

By me the great teeth of the evil-doer were broken, and I made him give up what he had violently taken away.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Then I said, I will come to my end with my children round me, my days will be as the sand in number;

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

My root will be open to the waters, and the night mist will be on my branches,

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

My glory will be ever new, and my bow will be readily bent in my hand.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

Men gave ear to me, waiting and keeping quiet for my suggestions.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

After I had said what was in my mind, they were quiet and let my words go deep into their hearts;

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

They were waiting for me as for the rain, opening their mouths wide as for the spring rains.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

I was laughing at them when they had no hope, and the light of my face was never clouded by their fear.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

I took my place as a chief, guiding them on their way, and I was as a king among his army. ...