Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

And Job again took up his discourse, and said,

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

O that I were as in the months of old, as in the days when God watched over me,

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

when his lamp shone upon my head, and by his light I walked through darkness,

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

as I was in the ripeness of my days, when the friendship of God was upon my tent,

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

when the Almighty was yet with me, and my sons were about me,

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

when my steps were washed with butter, and the rock poured out streams of oil to me,

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

when I went forth to the gate to the city, when I prepared my seat in the street.

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

The young men saw me and hid themselves, and the aged rose up and stood.

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

The rulers refrained from talking, and laid their hand on their mouth.

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

The voice of the ranking men was hushed, and their tongue stuck to the roof of their mouth.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

For when the ear heard me, then it blessed me, and when the eye saw me, it gave witness to me.

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

Because I delivered the poor who cried, also the fatherless who had none to help him.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

The blessing of him who was ready to perish came upon me, and I caused the widow's heart to sing for joy.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

I put on righteousness, and it clothed me. My justice was as a robe and a diadem.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

I was eyes to the blind, and I was feet to the lame.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

I was a father to the needy, and I searched out the case of him whom I did not know.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

And I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the prey out of his teeth.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply my days as the sand.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

My root is spread out to the waters, and the dew lays all night upon my branch.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

My glory is fresh in me, and my bow is renewed in my hand.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

To me men gave ear, and waited, and kept silence for my counsel.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

After my words they spoke not again, and my speech distilled upon them.

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

And they waited for me as for the rain. And they opened their mouth wide as for the latter rain.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

I smiled on them when they had no confidence, and they did not cast down the light of my countenance.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

I chose out their way, and sat as chief, and dwelt as a king in the army, as a man who comforts the mourners.