Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

Əyyub yenə misal çəkərək dedi:

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

«Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.